اثر خستگي بر حداكثر نيروي عمودي عكس العمل زمين در زنان با راستاهاي متفاوت زانو در پرش و فرود تك پا

The Effect of Fatigue on Peak Vertical Ground Reaction Force in Women with Different Knee Alignments during Single-Leg Jump and dro‎p Landing

زمينه و هدف: انحراف در راستاي مطلوب مفصل زانو موجب تغيير در چگونگي توزيع وزن و در نتيجه كاهش كارايي مكانيكي آن مي­شود (1و2). آگاهي از ميزان تغييرات بيومكانيكي حاصل از اين ناهنجاري­ها به هنگام خستگي گام مهمي در جهت پيشگيري از بروز آسيب­هاي بعدي مي­باشد لذا هدف از اين تحقيق، بررسي اثر خستگي بر حداكثر نيروي عمودي عكس العمل زمين در حركت فرود تك پاي زنان داراي زانوي پرانتزي، ضربدري و نرمال بود. مواد و روش­ها: 40 دانشجوي زن سالم رشتة تربيت­بدني و علوم ورزشي، داراي زانوي پرانتزي(14نفر)، زانوي ضربدري (14نفر) و زانوي نرمال(12نفر) در اين تحقيق شركت كردند. از كوليس براي ارزيابي راستاي زانوي استفاده شد و آزمودني ها در سه گروه (زانو پرانتزي، ضربدري و نرمال) قرار گرفتند. سپس آزمودني­ها فرود تك­پا را از 50 درصد حداكثر پرش سارجنت بر روي صفحه نيرو انجام دادند. پس از اجراي پروتكل خستگي، تكليف پرش_فرود دوباره اندازه­گيري و ثبت شد. براي مقايسه درون­گروهي، آزمون تحليل واريانس اندازه­گيري مكرر استفاده شد. يافته­ها­: مقدار حداكثر نيروي عمودي عكس­العمل زمين در زنان با راستاهاي متفاوت زانو (p=0/314) معنادار نبوده و همچنين خستگي (p=0/479) بر مقدار اين مولفه تفاوت معناداري نداشته است. نتيجه گيري: باتوجه به نتايج تحقيق حاضر به نظر مي رسد خستگي (مطابق پروتكل اين تحقيق) نتوانست ميزان نيروي عمودي عكس العمل زمين در افراد با راستاهاي مختلف زانو را دست خوش تغيير سازد كه ضرورت انجام مطالعات بيشتر با پروتكل هاي مختلف خستگي را روشن مي­ سازد.

Deviation from the standard alignment of knee joint may changes weight distribution procedure and therefore reduces the mechanical efficiency. Understanding the biomechanical changes resulting from these deformities during fatigue is an important step in the prevention of subsequent injuries. So, the aim of this study was to investigate the effect of fatigue on peak vertical ground reaction force during single-leg drop landing in women with genu varum, genu valgum and normal knee. 40 healthy female students of physical education and sport sciences with genu varum deformity (n=14), genu valgum deformity (n=14) and normal knee (n=12) participated in this study. Caliper was used to assess alignment of knee and the subjects were divided into three groups (genu varum, genu valgum and normal knee). Then, subjects performed single-leg drop landing from 50% of maximum sergeant jump onto the force platform. After the fatigue protocol, jump-drop landing task was measured and recorded again. Analysis of variance with repeated measures was used for within-group comparison. The peak vertical ground reaction force was not significant in women with different knee alignments (P=0.314) and also fatigue had no significant difference in this variable (P=0.479). According to these results, it seems that fatigue (according to the protocol in this study) could not change vertical ground reaction force in those subjects with different knee alignments which paves the way for further research with different fatigue protocols.