پديد آورندگان :
سرمدي هاجر وزارت نيرو - شركت مديريت منابع آب ايران , صالحي اسماعيل دانشگاه تهران - دانشكده محيط زيست - گروه برنامه‌ريزي و محيط زيست , زبردست لعبت دانشگاه تهران - دانشكده محيط زيست - گروه برنامه‌ريزي و محيط زيست , اقابابايي محمدتقي دانشگاه اوكلند نيوزيلند - دانشكده مهندسي - گروه مهندسي عمران و محيط زيست
كليدواژه :
ارزيابي يكپارچه محيط زيست شهري , كميت آب , كلان‌شهر تهران , مدل dpsir
چكيده فارسي :
با پيدايش شهر و شهرنشيني، مساله تامين آب سالم و بهداشتي و تصفيه و دفع فاضلاب شهري به عنوان مشخصه اي مهم براي سنجش پيشرفت جوامع شهرنشين مطرح بوده است. در اين ميان تهران نمونه بارز شهري است كه با مشكل كمبود آب روبه رو است. تامين منابع آب مورد نياز شهر تهران از محدوده وسيع تر از خود شهر، صورت مي پذيرد، به همين دليل دشت تهران كرج براي اين مطالعات انتخاب شده است. در اين مقاله مولفه آب تهران در بخش كميت با استفاده از مدل نيروي محركه، فشار، وضعيت، اثر و پاسخ و براساس داده هاي دوره سه ساله 1389 - 1387 مورد بررسي قرار مي گيرد. در اين مدل با توجه به نيروهاي محركه ها نظير جمعيت، شهرنشيني، فضاي سبز و صنايع و همچنين فشارهاي موثر بر مولفه آب شهر نظير مصرف آب، هدررفت آب، بارندگي، تبخير و درنظر گرفتن وضعيت كميت آب تهران براساس شاخص موجودي آب سدها و موجودي منابع زيرزميني، اثرات آنها بر شهر مورد بررسي قرار گرفته و در نهايت، پاسخ هاي ممكن ارائه شده است. از جمله راهكارهاي ارائه شده مي توان به انتقال صنايع، اصلاح الگوي مصرف، بهبود وضعيت تصفيه خانه ها و بازيافت آنها، شناسايي و سامان دهي قنوات، بهبود عملكرد آبياري و كاهش تراكم جمعيتي شهر تهران اشاره كرد.
چكيده لاتين :
Since the introduction of cities and urbanization, healthy water supplement and urban wastewater treatment have been
considered as an important factor to evaluate progress in the urban areas. Tehran as a megacity is facing the lack of
water. Tehran water supplement is far from its area; therefore, Tehran-Karaj plain has been considered in this study. So,
Tehran water quantity index using the DPSIR model (Driving force, Pressure, Status, Impact and Response) in a period
of 3 years (2008-2010) was considered in this paper. Driving forces included population, urbanization, green spaces,
and industries. Pressures on urban water included water consumption, water losses, rainfall and evaporation. Then,
Tehran water quantity status was investigated based on the existing water in dam reservoirs and groundwater resources.
Their impacts on urban area were evaluated and finally, appropriate responses were presented. Some of the presented
approaches included industries transmission, improvement of water consumption pattern, improvement of the water
treatment plants status and unconventional water resources reuse, identification and rearrangement of subterranean,
improvement of irrigation systems operation, and reduction of Tehran urban population.
