ارائه الگويي براي بهبود عملكرد زنجيره تأمين دريايي در ايران با تمركز بر توسعه راهبردي پايدار

امروزه درخواست هاي زيادي از طرف ذي نفعان گوناگون زنجيره تأمين دريايي مانند سهامداران، بانك‌ها، صاحبان كالا و نهادهاي نظارتي به شركت هاي تجاري ارائه مي‌شود تا كاركردها و وظايف خود را با توجه به جنبه‌هاي مهمي مانند ابعاد زيست محيطي، اقتصادي، اجتماعي و حاكميتي موردبررسي يا بازنگري قرار دهند. درواقع مفهوم توسعه راهبردي پايدار نيز به ارتقاء همكاري و تعامل مؤثر اين عناصر در زنجيره تأمين دريايي اشاره مي‌كند. هدف اصلي اين پژوهش، ارائه چارچوبي فراگير براي توسعه راهبردي پايدار در حوزه صنعت حمل و نقل دريايي كشور مي باشد كه با درنظرگرفتن برخي مؤلفه‌هاي كليدي مانند تقاضاهاي ذي نفعان و عملكرد زنجيره تأمين دريايي انجام‌شده است. روش گردآوري داده هاي اين پژوهش به‌صورت كتابخانه اي ميداني است بدين صورت كه پس از شناسايي سنجه هاي گوناگون سه مؤلفه اصلي پژوهش يعني تقاضاهاي دريافت شده از ذي نفعان، توسعه راهبردي پايدار و ارتقاء عملكرد صنعت حمل‌ونقل دريايي درنهايت سنجه هاي به‌دست‌آمده با استفاده از تكنيك دلفي مورد جرح وتعديل گرفته اند. سپس بر اساس طيف پنج گزينه‌اي ليكرت پرسشنامه اي طراحي و بين اعضاي نمونه آماري توزيع گرديد. ضمناً براي تجزيه‌وتحليل اطلاعات نيز از تكنيك معادلات ساختاري و تحليل مسير استفاده‌شده است. در پايان الگويي مناسب براي تبيين رابطه بين سه مؤلفه اصلي تشكيل‌دهنده مدل مفهومي در اين صنعت ارائه‌شده است به‌گونه‌اي كه بر اساس آن تقاضاهاي دريافت شده از ذي نفعان به‌طور مستقيم با مفهوم ارتقاء عملكرد زنجيره تأمين دريايي و همچنين به‌طور غيرمستقيم يعني به‌واسطه نقش توسعه راهبردي پايدار با مفهوم ارتقاء عملكرد زنجيره تأمين دريايي رابطه معني داري دارد.