نقش پايش محيطي توسط رسانه هاي جمعي در پيش بيني بحران هاي قومي

بحران هاي قومي، يكي از جدي ترين چالش هاي امنيت ملي براي دولتملت هاي مدرن مي باشد. بايستي براي مديريت بهينه اين بحران ها، هرچه بيشتر بر روي مديريت مرحله پيش از بحران، و به طور خاص «پيش بيني بحران ها»، تمركز شود. به ويژه اينكه تكثر قومي در ايران، عليرغم همبستگي تاريخي اما به واسطه برخي ناكارآمدي هاي داخلي و بحران سازي خارجي مي تواند واجد آسيب هايي در حوره امنيت ملي گردد. در اين ميان رسانه هاي جمعي به واسطه برخورداري از «كاركرد پايش محيطي»، مي توانند بحران هاي بالقوه و در حال شكل گيري در محيط ملي را شناسايي و به نهادهاي مديريت بحران گزارش كنند. چه اينكه عدم پايش محيط بحران قومي ميتواند منجر به تشديد تنش و افزايش آسيب پذيري هاي ملي گردد. هدف اين پژوهش بررسي و تبيين تاثير «پايش محيطي رسانه هاي جمعي» در «پيش بيني بحران هاي قومي» مي باشد. لذا پرسش اساسي مطرح مي شود كه؛ «پايش محيطي رسانه هاي جمعي چگونه در پيش بيني بحران هاي قومي تاثير مي گذارد؟» براي پاسخ به اين پرسش، از روش پيمايش با جامعه آماري نخبگاني اين حوزه استفاده و داده هاي حاصل از پژوهش نيز با استفاده از آزمون «تي استيودنت» و به كمك نرم افزار «اس پي اس اس» مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته و در نهايت نتايج پژوهش تاييد مي كند كه؛ «پايش محيطي رسانه هاي جمعي» در «پيش بيني بحران قومي» با سنجش دو عامل محيطي؛ بازيگران بحران و تحولات بحران، داراي تاثيرات معناداري مي باشد.