درمان فراشناخت و آموزش نوروفيدبك بر علائم اضطراب، نظم جويي هيجان و فعاليت امواج مغزي دانشجويان دختر داراي اختلال اضطراب اجتماعي (تك‌آزمودني)

A Comparative Study Effectiveness of Metacognitive Therapy with Neurofeedback Training on Anxiety Symptoms, Emotion Regulation and Brain wave activity in Female Students with Social Anxiety Disorder (Single Subject Study)

مقدمه: هدف اين پژوهش مقايسه اثربخشي درمان فراشناخت و آموزش نوروفيدبك بر علائم اضطراب، نظم‌جويي هيجان و فعاليت امواج مغزي دانشجويان دختر داراي تشخيص اختلال اضطراب اجتماعي بود. روش:پژوهش حاضر از نوع تك آزمودني است. 5‌ دانشجوي دختر با تشخيص اختلال اضطراب اجتماعي از دانشگاه فردوسي و دانشگاه فرهنگيان مشهد با استفاده از شيوه نمونه­گيري داوطلبانه و مصاحبه باليني ساختاريافته و پرسشنامه هراس اجتماعي كانور انتخاب و پس از همتاسازي، به‌صورت تصادفي در گروه فراشناخت و نوروفيدبك جاي‌دهي شدند. فراشناخت‌درماني در8‌‌‌جلسه هفتگي و نوروفيدبك16‌جلسه، سه بار درهفته اجرا شد. آزمودني‌ها در خط پايه، انتهاي درمان و پيگيري، پرسشنامه نظم‌جويي هيجان را تكميل كردند، پرسشنامه كانور دو بار در ميانه درمان و امواج مغزي آزمودني‌هاي نوروفيدبك نيز قبل وبعد درمان تكميل وثبت گرديد. براي تحليل داده‌ها ازبازبيني نمودارها و شاخص درصد‌بهبودي استفاده شد. يافته‌ها: اثربخشي هردو درمان درعلائم اضطرابي آزمودني‌ها مثبت و معنادار و بهبودي شركت‌كننده‌ها درپيگيري ادامه يافته بود؛ اما اثربخشي هردو درمان براي نظم‌‌‌‌‌‌‌جويي هيجان معنادار نبود و تنها يكي از آزمودني‌هاي گروه فراشناخت اثربخشي معناداري در آن نشان داد. همچنين، آزمودني‌هاي نوروفيدبك، پس از درمان، امواج بهنجارتري را در موج آلفا و نقاط F3 وF4 داشتند. نتيجه گيري:درمجموع نتايج بيانگر تأثير مثبت درمان فراشناخت ونوروفيدبك بر اضطراب اجتماعي و امواج مغزي آزمودني‌ها بود؛ اما درنظم‌جويي هيجان تأثير اين دو روش درماني قابل‌توجه نبود.

Aim: The aim of this study was to compare the effectiveness of Metacognitive therapy and Neurofeedback training on anxiety symptoms, emotion regulation and brain waves activity in Female Students with Social Anxiety Disorder. Method: 5 students with diagnosis of SAD were selected from Ferdowsi and Farhangian universities of Mashhad through voluntary sampling method. The data were collected through clinical structured interviews and SCID-I and SPIN scale. The participants were peered and randomly assigned to the MCT and neurofeedback groups. The participants received a weekly 8 -session MCT and a -16-session neurofeedback feedback within three weeks. Participants completed the Emotion Regulation questionnaire in the baseline, at the end of the treatment and follow-up test. Conner's Inventory was answered 2 times within the treatment and brain waves activity was recorded in the neurofeedback group before and after the treatment. The revised graphs and percent recovery was used for data analysis. Findings: the effectiveness of both treatments was positive and significant in SAD's symptoms and participants' recovery was continued during follow up, but the effectiveness of both treatments for the Emotion Regulation was not significant and only one of the MCT subjects had a significant effect. Also, the subjects of the neurofeedback group experienced a normal alpha waves and F3 and F4 areas after treatment. Conclusion: In sum, the results indicate that metacognitive therapy and neurofeedback had positive effect of on SAD and brain waves of subjects, but the effect of these treatments on emotion regulation, was not significant.