مطالعه مقايسه اي تأثير انزواي اجتماعي بر سلامت شهروندان مشهد

براي ايجاد و گسترش سلامت در فضاي جامعه، كاهش احساس انزواي اجتماعي ضروري است. پژوهش حاضر با هدف بررسي تأثير انزواي اجتماعي بر سلامت شهروندان شهر مشهد انجام شده است. چارچوب نظري اين پژوهش، تركيبي از مجموعه نظريات دوركيم، تحليل شبكه و رويكرد تنهايي است. روش اين تحقيق مبتني بر پيمايش از نوع توصيفي و همبستگي بوده و جمع آوري داده ها به كمك پرسشنامه استاندارد سلامت SF_36 و پرسشنامه محقق ساخته انزواي اجتماعي صورت گرفته و حجم نمونه با استفاده از فرمول كوكران 384 نفر تعيين شده است. پرسشنامه در سطح شهر مشهد توزيع و با روش نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي اجرا شده و يافته هاي تحقيق با استفاده از آمار توصيفي و استنباطي مبتني بر نرم افزار SPSS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته است. نتايج توصيفي حاكي از آن است وضعيت سلامت شهروندان به طور كلي در سطح بالاتر از حد متوسط (17/77 از نمره 100) و انزواي اجتماعي شهروندان نيز در حد متوسطي (03/52 از نمره 100) قرار دارد. نتايج استنباطي نيز بيانگر اين موضوع است كه رابطه منفي و معناداري (619/0) بين انزواي اجتماعي و ابعاد آن با سلامت وجود دارد. ميزان همبستگي (619/0) بين اين دو متغير در سطح متوسط است. همچنين بين سطح سلامت بر حسب جنسيت و وضعيت اشتغال شهروندان، تفاوت معناداري مشاهده مي شود. نتايج تحليل رگرسيون چندگانه نشان مي دهد متغيرهاي مستقل مجموعاً 36% از واريانس متغير وابسته را تبيين مي كنند. نتايج تحليل مسير نيز حاكي از آن است كه متغير تنهايي اجتماعي بيشترين اثر مستقيم (352/0) و متغير احساس عجز بيشترين تأثير غيرمستقيم (191/0) را در تبيين متغير سلامت دارند.