مطالعه تأثير هوش معنوي بر اثربخشي گروهي (مورد مطالعه: سرپرستان هيأت‎هاي زيارتي شهر مشهد)

آن هوشي را كه متناسب با باورها، هنجارها و ارزش هايي كه در فعاليت هاي روزمره بر عهده مي گيريم و بر زندگي اجتماعي اثربخش است، هوش معنوي مي نامند. اثربخشي يكي از مقولات مهم در زندگي فردي و اجتماعي و هوش معنوي از جمله عوامل مؤثر بر آن است. هدف از تحقيق حاضر مطالعه تأثير هوش معنوي سرپرستان بر اثربخشي گروهي هيأت‏هاي مذهبي زيارتي است. روش شناسي اين تحقيق از نوع توصيفي و همبستگي بوده، ابزار تحقيق پرسشنامه استاندارد شده فريدمن و ياربراق (1985) در خصوص متغير اثربخشي و پرسشنامه كينگ (2008) براي متغير هوش معنوي بوده است، ميزان آلفاي سؤالات اثربخشي و هوش معنوي هر كدام برابر با (83/0) بدست آمده است. جامعه مورد مطالعه سرپرستان هيأت مذهبي شهر مشهد در ايام عزاداري محرم و صفر بوده كه بر اساس جدول مورگان حجم نمونه برابر با 360 نفر مبتني بر شيوه تصادفي ساده انتخاب شده اند. يافته ها براساس نرم افزار SPSS مبتني بر آماره هاي توصيفي و استنباطي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته است. نتايج پژوهش نشان مي دهد كه ميانگين هوش معنوي سرپرستان (15/3) و ميانگين اثربخشي گروهي در بين جامعه مورد مطالعه (23/3) بوده است. از بين مؤلفه هاي هوش معنوي به ترتيب تفكر انتقادي وجودي (456/0)، ايجاد معناي شخصي (526/0) و توسعه موقعيت هوشياري (502/0) بر اثربخشي گروهي تأثير معناداري داشته است در حالي كه آگاهي متعالي بر اثر بخشي گروهي تأثير معناداري نداشته است. نتايج رگرسيون نشان مي دهد كه از بين مؤلفه هاي هوش معنوي مؤلفه ايجاد معنا با (324/0) بيشترين تأثير را بر اثربخشي گروهي دارد. در نهايت هوش معنوي با (36%) مي تواند به تبيين اثربخشي گروهي سرپرستان هيأت مذهبي مؤثر باشد.