بررسي كاركرد وقف علمي و رفاه اجتماعي در دارالايتام شادمهر

وقف به عنوان يكي از راه هاي حفظ اصل املاك شخصي و تخصيص عوايد آن به مصارف مورد علاقه واقف در تاريخ ايران اهميت زيادي داشته و در دوره هاي مختلف مورد توجه بوده است. وقف دارالايتام و تعيين شرايطي براي تحصيل در علوم جديد براي افراد تحت سرپرستي آن، پديده اي مدرن به شمار مي آيد. دارالايتام قهرمان شادمهر به عنوان تنها نمونه از نوع خود در خراسان آن روزگار و تأكيد واقف آن بر كسب مهارت هاي تحصيلي و شغلي توسط كودكان تحت پوشش، موردي خاص جهت مطالعه است و واقف با رويكردي علمي، شرايط استفاده از وقف را مشخص كرده است. اين پژوهش بر آن است تا به اين سؤال پاسخ دهد كه چگونه دارالايتام شادمهر شكل گرفت و چه اقداماتي براي تعالي و كسب رفاه اجتماعي ايتام انجام داد؟ و قصد دارد با تكيه بر اسناد خانوادگي و آرشيو شخصي رضاقلي ميرزا قهرمان و مصاحبه با افرادي كه به نوعي با مؤسسه ذي ربط ارتباط داشته اند به شيوه توصيفيتحليلي به اين پرسش پاسخ گويد و براي اين مقصود از مقايسه دارالايتام با برخي موارد مشابه بهره جسته است و به اين نتيجه رسيده است كه اغلب افرادي كه دوره كامل اقامت در مؤسسه مزبور را طي كرده اند و عملاً حدود هفت سال را در آنجا آموزش هاي علمي، عملي و تربيتي ديده اند، هر كدام در جامعه كنوني در حرفه انتخابي خودشان به عنوان افراد مورد وثوق و موفق مطرح هستند.