ارزيابي تأثير تغييرات كاربري اراضي بر كيفيت منابع آب زيرزميني دشت زرند با استفاده از تصاوير ماهواره‌اي و زمين آمار

افزايش جمعيت و در نتيجه‌ آن افزايش تغييرات كاربري اراضي و بهره‌برداري بي‌رويه از منابع آب زيرزميني نه تنها باعث كاهش كميت بلكه سبب تخريب كيفيت اين منابع ارزشمند شده ‌‌است. مطالعه و بررسي اثرات تغيير كاربري اراضي بر كيفيت منابع آب زيرزميني مي‌تواند به مديريت صحيح استفاده از اين منابع آبي كمك نمايد. لذا هدف از اين مطالعه بررسي روند تغييرات كاربري اراضي بر كيفيت منابع آب زيرزميني و همچنين مقايسه روش‌هاي مختلف زمين‌‌آمار در پهنه‌بندي كيفيت آب از لحاظ پارامتر‌هاي كيفي EC و SAR براي كشاورزي و آبياري به كمك روش ويلكاكس مي‌باشد. به‌منظور بررسي روند تغييرات كاربري اراضي از تصاوير ماهواره‌اي لندست سنجنده‌هاي 2000 TM و 2015 OLI با استفاده از روش حداكثر احتمال، استفاده گرديد. همچنين به‌منظور مقايسه تناسب مدل‌هاي برازش داده شده بر داده‌ها نيز از دو معيار خطاي ريشه ميانگين مربعات (RMSE) و ضريب همبستگي (R) استفاده گرديد. نتايج بدست آمده نشان داد كه روش كريجينگ ساده با مدل واريوگرامي دايره‌اي با مقادير RMSE معادل 1782.19 و R معادل 0.81232 براي پارامتر EC و روش كريجينگ معمولي با مدل واريوگرامي گوسي با مقادير RMSE معادل 3.29534 و R معادل 0.79791 براي پارامتر SAR مناسب‌ترين روش‌ها در جهت پهنه‌بندي كيفيت منابع آب بودند. همچنين نتايج اين تحقيق نشان داد كه طي سال‌هاي مطالعاتي در منطقه مورد نظر، افزايش وسعت كاربري‌هاي شهري و كشاورزي و نيز افزايش 13 درصدي تخريب آب زيرزميني رخ داده است كه از جمله عمده‌ترين دلايل آن مي‌توان به برداشت بي‌رويه جهت مصارف شهري و كشاورزي اشاره نمود. به‌طور‌كلي در پي افزايش وسعت كاربري‌هاي شهري و كشاورزي در منطقه طي سال‌هاي مطالعاتي، افزايش 2 درصدي آلودگي از لحاظ پارامتر EC و نيز افزايش 5.5 درصدي آلودگي از لحاظ پارامتر SAR در منابع آب زيرزميني رخ داده است.