بررسي اثرات تغيير اقليم بر نياز آبي درخت سيب در طول دوره رشد (مطالعه موردي: ايستگاه هاي اروميه و سميرم)

آب و امنيت غذايي چالش هاي جدي در مطالعات تغيير اقليم محسوب مي شوند. چراكه هر دو عامل به‌شدت از اين پديده تأثير مي پذيرند. بر همين اساس، هدف از پژوهش حاضر بررسي اثرات تغيير اقليم بر نياز آبي سيب در طول فصل رشد مي باشد. به اين منظور از آمار پايگاه ECMWF براي داده هاي مشاهداتي دو ايستگاه سميرم و اروميه طي بازه زماني 20 ساله (20161996) استفاده شد. براي بررسي اين كميت در 20 سال آتي از داده هاي روزانه ي ريز گرداني ديناميك پروژه ي CORDEX با دقت مكاني چهل و چهار صدم براي خروجي مدل ICHECECEARTH تحت دو خط سير 4.5 و 8.5 واداشت تابشي (RCP) براي بازه زماني (20372017) بهره گرفته شد. به‌منظور كاهش خطاهاي موجود در برآوردهاي مدل، عمل پس پردازش روي‌داده‌هاي برآورد شده صورت گرفت. سپس با دادهاي دماي كمينه، دماي بيشينه، رطوبت نسبي، سرعت باد و تابش، تبخيرتعرق پتانسيل به روش پنمن مانتيث فائو كه از دقت بالاتري نسبت به ساير مدل ها برخوردار است محاسبه و با استفاده از آزمون ناپارمتريك من كندال و شيب سن در محدوده اطمينان 95% روند تبخيرتعرق مشخص شد. در آخر نياز آبي در طول فصل رشد سيب نيز بررسي گرديد. نتايج نشان داد كه روند تبخيرتعرق در هر دو ايستگاه در طول فصل رشد رو به افزايش است. افزايش ETO فصل رشد درخت سيب ايستگاه ها نسبت به دوره پايه براي خط سير 4.5 و 8.5 در مورد ايستگاه سميرم 3.84 و 7.37 و براي ايستگاه اروميه 5.04 و 8.16 پيش‌بيني گرديد؛ و از طرفي اين روند افزايشي باعث افزايش نياز آبي درخت سيب خواهد شد. بيشترين ميزان تبخير و نياز آبي در داده هاي مشاهداتي و برآورد شده براي دوره رشد ميوه رخ‌داده است، در اين مرحله كم ترين بارش مؤثر، بيش ترين ميانگين دما اتفاق افتاده است؛ اما درمجموع درصد تغييرات آينده مرحله جوانه زني بيشتر از مراحل ديگر بود.