ساختار پوياي همبستگي؛ ريسك و بازده سهام

هدف: پويايي كوواريانس بازده دارايي‌ها همواره يكي از حوزه‌هاي چالش‌برانگيز مالي بوده است. الگو‌هاي مالي رفتار كوواريانس را در طي زمان تحليل مي‌كنند؛ اما الگو‌هاي اقتصادسنجي تنها رفتار واريانس را در گذر زمان بررسي مي‌كنند. نخستين الگويي كه رفتار كوواريانس را در طي زمان تحليل مي‌كند، الگوي گارچ چندمتغيره است كه به‌دليل نياز به تخمين پارامتر زياد، بسيار از آن انتقاد شده است. هدف اين پژوهش، بررسي تأثير ساختار پوياي همبستگي بازده سهام بر ريسك سيستماتيك، غيرسيستماتيك و بازده سهام است.روش: به همين منظور نمونه‌اي متشكل از 148 شركت‌ پذيرفته‌‎شده در بورس اورق بهادار تهران طي سال‌هاي 1393-1382 بررسي و براي آزمون روابط ذكرشده از الگوي گارچ استفاده شده است.نتايج: براساس نتايج به‌دست‌آمده، سهامي كه در گذشته با عوامل فراگير بازار (مومنتوم، بازار، اندازه، ارزش) همبستگي بالايي دا‌شته است، ريسك سيستماتيك، غيرسيستماتيك و بازده پايين‌تري دارد. احتمال مشاهدۀ رابطۀ معنادار همبستگي و ريسك غيرسيستماتيك سهام با گردش پايين‌تر (شاخص شفافيت اطلاعاتي) دور از انتظار نيست؛ اما اين ارتباط براي شركت‌هاي كوچك‌تر تصور نمي‌شود.