بررسي رابطۀ بين ريسك نقدينگي، كيفيت دارايي و تأمين مالي در بانكداري اسلامي و متعارف با استفاده از الگوي PCSE و FGLS

هدف: نظام بانكداري اعم از بانكداري اسلامي و متعارف با ريسك‌هاي متعددي روبه‌روست كه يكي از مهم‌ترين اين ريسك‌ها، ريسك نقدينگي است. ازطرفي مديريت نقدينگي در بانكداري اسلامي از بانكداري متعارف پيچيده‌تر است؛ زيرا ابزارهاي سنتي استفاده‌‌شده در مديريت نقدينگي، بر بهره مبتني است و استفاده از آنها در نظام بانكداري اسلامي جايز نيست؛ با اين ‌حال اين نظريه (به‌ويژه بعد از بحران مالي سال 2008) مطرح شده است كه بانكداري اسلامي در مديريت ريسك نقدينگي از بانكداري متعارف توانمند‌تر است. روش:اين پژوهش عوامل مؤثر بر ريسك نقدينگي و رابطۀ ميان كيفيت دارايي و تأمين مالي در بانكداري اسلامي و بانكداري متعارف را در دورۀ 20162011 با استفاده از روش داده‌هاي تابلويي PCSE و FGLS براي 72 بانك اسلامي و 51 بانك متعارف بررسي كرده است. نتايج: نتايج به‌دست‌آمده نشان مي‌دهد در بانكداري اسلامي، رابطۀ بين تأمين مالي و اندازه بر ريسك نقدينگي مثبت و معني‌دار و رابطۀ آن باكيفيت دارايي منفي است؛ اما در بانكداري متعارف، تأثير تأمين مالي و اندازه بر ريسك نقدينگي مثبت و معنادار است؛ اما با كيفيت دارايي رابطۀ معناداري ندارد.