ارزيابي سناريوهاي مديريت آب و تأثير تغيير اقليم بر پايداري زيست‌محيطي و كشاورزي (مطالعۀ موردي: حوضه‌هاي آبريز زرينه‌رود و سيمينه‌رود)

درياچۀ اروميه واقع در شمال غربي ايران طي دو دهۀ گذشته هر سال حدود 40 سانتيمتر افت سطح آب داشته و در حال خشك‌شدن است كه اين مسئله به عواقب اجتماعي و زيست محيطي منجر شده است. در تحقيق حاضر شاخصهاي پايداري زيست محيطي و پايداري كشاورزي با استفاده از معيارهاي عملكرد تحت تأثير تغيير اقليم و راهبردهاي مديريت آب براي حوضههاي آبريز زرينه رود و سيمينه رود، به عنوان بزرگترين زيرحوضۀ درياچۀ اروميه ارزيابي شد. مدلسازي رفتار هيدرولوژيك اين حوضه ها با استفاده از نرمافزار 21WEAP انجام گرفت. براي شبيهسازي تغييرات اقليمي از مدل ريزمقياس‌‌نمايي LARS-WG استفاده شد. مدل براي سه سناريوي انتشار آينده (2A، B1A و 1B)، طي دورۀ 2015-2040، و پنج سناريوي مديريت آب: 1. ادامۀ وضع موجود (0S)، 2. تغيير الگوي كشت (1S)، 3. بهبود راندمان انتقال و توزيع (2S)، 4. تركيب بهبود راندمان انتقال و توزيع با بهبود راندمان كاربرد با استفاده از تكنولوژيهاي نوين (3S)، و 5. تركيب تغيير الگوي كشت با بهبود راندمان كل آبياري (4S) ‌تحليل شد. نتايج نشان داد بيشترين مقادير شاخصهاي پايداري زيست محيطي و پايداري كشاورزي مربوط به سناريوي تركيب تغيير الگوي كشت با بهبود راندمان كل آبياري تحت سناريوي انتشار 1B (4S1B) است. تحت اين سناريو، مقدار جريان متوسط ساليانۀ ورودي به درياچۀ اروميه از حوضه هاي آبريز زرينهرود و سيمينهرود به‌ترتيب برابر 1292 و 351 ميليون مترمكعب در سال شده و در نتيجه نياز زيست محيطي درياچه از اين حوضه ها تأمين خواهد شد.