بررسي نقش نابرابري بين گروهي در نابرابري كل به روش حداكثر نابرابري: مطالعه موردي مناطق شهري و روستايي ايران

Investigating the Contribution Of Between Group Inequality in Overall Inequality Using Maximum Between-Group Inequality Approach: Urban and Rural Areas of Iran

در مطالعاتي كه از روش ‌‍هاي مرسوم (نظير شاخص تايل) براي تجزيه نابرابري بر حسب مناطق شهري و روستايي استفاده مي‌ گردد، معمولاً نابرابري بين مناطق سهم پاييني از نابرابري كل را به خود اختصاص مي دهد و در نتيجه محققان توجه كمتري به لزوم طراحي سياست ‌هاي مناسب به منظور كاهش اين بخش از نابرابري مي ‌نمايند. پژوهش حاضر تلاش نموده است تا با بهره ‌گيري از رويكرد حداكثر نابرابري ممكن، تصوير واقعي ‌تري از نقش نابرابري بين مناطق شهري و روستايي در ايجاد و تشديد نابرابري در ايران را ارائه نمايد. براي اين منظور از داده ‌هاي طرح درآمد هزينه خانوارِ مركز آمار براي سال هاي 1382، 1386، 1390 و 1394 استفاده شده است. همان طور كه انتظار مي ‌ر‌فت نتايج روش مرسوم تجزيه نابرابري (شاخص تايل) نشان مي‌ دهد كه نابرابري بين مناطق شهري و روستايي به طور متوسط فقط حدود 11 درصد از كل نابرابري را تشكيل مي ‌دهد. اين موضوع در حالي است كه نتايج روش حداكثر نابرابري نشان مي ‌دهد كه نابرابري بين مناطق نقش پررنگ ‌تري در نابرابري كل ايفا مي ‌كند. به طور مشخص نتايج اين روش بيانگر آن است نقش نابرابري بين مناطق در تشديد نابرابري كل حدود دو برابر رقمي است كه بر اساس روش ‌هاي مرسوم بدست مي‌ آيد. دلالت سياستي نتايج بدست آمده پژوهش حاضر آن است كه در سياست ‌هايي كه به‌منظور كاهش نابرابري در كشور طراحي مي ‌گردد لازم است توجه بيشتري به اهميت و نقش نابرابري بين مناطق شهري و روستايي در تشديد نابرابري شود. به طور كلي نتايج نشان مي‌ دهد كه نابرابري بعد از اجراي هدفمندي يارانه‌ ها كاهش يافته است.

Reviewing the literature of inequality decomposition by subgroups shows that between-group inequality (urban and rural areas) often accounts for a small share of total inequality. Therefore, in interpreting the result, researchers give less emphasis on designing appropriate policies for removing inequality across those areas. In this paper, we employed maximum between-group inequality approach for getting a better understanding of the importance and the role of between urban and rural areas inequality in overall inequality in Iran. The analyses have been done using annual data for 2004, 2008, 2012, and 2016 drawn from the Iranian Urban and Rural Household Income and Expenditure Survey. As expected, the results of conventional decomposition method (Theil index) show that inequality between urban and rural areas have a contribution of only 11.25 percent to the overall inequality. However, the results of maximum between-group inequality method show that the between-group inequality plays a more important role in overall inequality. In particular, the results of this technique show that the contribution of between-group inequality to the overall inequality is almost twice that obtained from conventional decomposition method. The important policy implication of the results is that economic policies aiming at reducing inequality should be much more concerned about this component of overall inequality in Iran. Furthermore, the findings of this paper reveal that overall inequality has been reduced after the implementation of Targeted Subsidies Reform in Iran.