كليدواژه :
حس تعلق , معماري بومي , فرهنگ بومي , فرهنگ
چكيده فارسي :
معماري امروز با توجه به تحولات و تغييرات قرن حاضر، ريشه در گذشته خود ندارد. در تعامل با فرهنگ بومي نبوده و دچار فاصله زيادي با آن گشته است؛ لذا از هيجانات تعلق زاي ساكنين به فضاها كاسته شده و حس تعلق به عنوان عاملي براي تبديل فضاها به مكان هايي با خصوصيات حسي و رفتاري ويژه براي افراد كمرنگ گرديده است. عليرغم معماري گذشته كه بخشي از فرهنگ در آن نهفته و فرم معماري به عنوان بستري براي انتقال پيام فرهنگي بود. هدف از اين پژوهش دستيابي به چيستي روش هاي بومي سازي ناشي از فرهنگ در معماري گذشته و چگونگي تاثير آنها در عامل حس تعلق به مكان در معماري امروز مي باشد. تحقيق حاضر از حيث ماهيت كيفي بوده و روش آن به صورت توصيفي- تحليلي مي باشد و از منابع كتابخانه اي و اطلاعات ميداني به منظور جمع آوري اطلاعات بهره گرفته شده است. نتايج حاصل از اين پژوهش نشان مي دهد مولفه هاي بومي سازي فرهنگ در معماري گذشته ايران عبارتند از: ارتباط چهارگانه با خود، ديگران، طبيعت و خداوند، محرميت، امنيت، درونگرايي، مركزيت، انعكاس، هندسه، سلسله مراتب، شفافيت، تداوم و سير از ظاهر به باطن. پس از تمركز بر مفهوم حس تعلق به مكان و دسته بندي و تعريف عوامل محيطي، فردي و معنايي تاثير گذار بر آن پژوهشگر ريشه هاي مشترك مولفه هاي بومي سازي فرهنگ را در عوامل فوق مي يابد و مدل نظري حاصل از آن تدوين مي گردد؛ كه با به كارگيري آن ها مي توان در ارتقاي حس تعلق به مكان فضاهاي امروزي موثر واقع شد.
چكيده لاتين :
Today's architecture has no roots in its past, given the changes and changes of the present century. In the interaction with local culture, it has been subject to a considerable distance; hence, the emotion of residents to spaces has decreased and the sense of belonging as a factor for the transformation of spaces to spaces with specific sensory and behavioral properties has been eroded. In spite of past architecture, this is part of the culture embedded in it and the architecture form as a platform for conveying cultural message. The aim of this study is to find the methods of culture in past architecture and how they affect the sensing of belonging to the location in today s architecture. The present study is qualitative in nature and its method is descriptive - analytic and its method is derived from library sources and field information in order to collect information. the results of this study show that the elements of localization of culture in past architecture are: with self, others, nature and god, security, self - centrality, reflection, geometry, hierarchy, transparency, continuity, continuity and after focusing on the concept of belonging to location and classification and definition of environmental, individual and semantic factors affect the determinants of culture in the aforementioned factors and the theoretical model is formulated; utilizing them can be effective in enhancing the sense of belonging to the location of modern spaces.
