طراحي مدل اخلاق مدارانه توسعه منابع انساني در سازمان هاي دولتي

Designing an ethical model for human resource development for Public Agencies

اقبال به جهت گيري اخلاقي، در توسعه اقتصادي راهي براي تبديل تهديد به فرصت تلقي مي شود. مديران ايراني نيز علاوه بر توجه به جايگاه راهبردي اخلاق در موفقيت سازماني، بر اساس دغدغه هاي ديني و ارزشهاي جامعه به اخلاق كسب و كار اقبال ميكنند. توسعه منابع انساني يكي از ضروريات سازمان است كه لزوم پيوند آن با ارزشهاي اخلاقي اجتناب ناپذير است چرا كه سهل انگاري و بي عدالتي در اجراي آن منجر به عدم توسعه فردي و سازماني ميگردد. اين مقاله با هدف ارائه مدل اخلاق مدارانه توسعه سرمايه انساني در سازمان هاي دولتي ايران انجام شده است. پژوهش از نظر هدف كاربردي و از لحاظ ماهيت پيمايشي با رويكرد تركيبي (كمي و كيفي) است. در طراحي مدل به الگوي توسعه انساني فيليپس و بندورا با رويكرد بوم شناسانه توجه شده است. توسعه سرمايه انساني در سه بعد توانمندسازي، مديريت استعداد و مديريت دانش و به منظور دستيابي به تركيب بهينه بررسي شده است. براي جمع آوري داده ها از مصاحبه با خبرگان و تكنيك دلفي فازي و براي تحليل از توابع رياضي چند هدفه و نرم افزار گمز استفاده شده است. بر اساس يافته ها در وضع موجود سطح متغير توانمندسازي 0/50، مديريت دانش 0/40 و مديريت استعداد 0/40 مي باشد. در وضع مطلوب و در سطح اثر بخشي 100 درصد بايد ميزان توانمندسازي 0/061، مديريت دانش 0/560 و مديريت استعداد 0/530 باشد. همچنين 11 عامل به عنوان موانع اخلاقي و فرهنگي بر سر راه توسعه منابع انساني نيز شناسايي و احصاء گرديد. نتايج نشان داد كه اختلاف معناداري بين وضعيت مطلوب و موجود توانمندسازي، مديريت استعداد و مديريت دانش وجود دارد.

Achieving ethical orientation in economic development is considered a way to turn the threat into opportunity. In addition to paying attention to the strategic position of ethics in organizational success, Iranian directors are embracing business ethics based on religious concerns and values of society. Development of human resources is one of the essential requirements of the organization, which necessitates its connection with ethical values is inevitable because negligence and injustice in its implementation lead to lack of individual and organizational development. This article aims to provide a model of the ethical development of human capital for Iranian Public Agencies. The research is applied in terms of purpose and is survey in terms of nature with a combination of quantitative and qualitative approach. In designing the model, Philips and Bandura's human development model have been considered with an ecological approach. Human capital development has been investigated in three dimensions of empowerment, talent management and knowledge management in order to achieve optimal combination. To collect data, interviews with experts were used and a fuzzy Delphi technique, multi-objective math functions and GAMS software, were used for analyzing. Based on the findings, the level of empowerment variable is 0.5, knowledge management is 0.4 and talent management is 0.4. In a desirable situation and at the level of 100% efficiency, the empowerment level was 0.6, knowledge management level was 0.56 and talent management level was 0.53. Also, 11 factors were identified as ethical and cultural barriers to human resource development. The results showed that there is a significant difference between the desirable and existing status of empowerment, talent management and knowledge management.