اثربخشي واقعيت‌درماني به شيوه گروهي بر كاهش رفتارهاي سهل انگارانه و افزايش مسئوليت‌پذيري دانشجويان

Effectiveness of Group Reality Therapy in Decreasing Procrastination and Increasing Responsibility of Student

اين پژوهش با هدف تعيين اثربخشي واقعيت درماني گروهي بر كاهش سهل انگاري و افزايش مسئوليت پذيري در دانشجويان دختر اجرا شد. روش پژوهش حاضر نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعة آماري اين پژوهش دانشجويان كارشناسي دانشگاه علامه طباطبايي بودند كه با استفاده از روش نمونه گيري خوشه اي دانشكده هاي حقوق و علوم اجتماعي انتخاب و سپس از بين دانشجويان مقطع كارشناسي اين دو دانشكده 100 نفر كه در فاصله سني 19 تا 24 سال بودند انتخاب شدند. پرسشنامه هاي سهل انگاري و مسئوليت پذيري در مورد اين 100 دانشجوي دختر مقطع كارشناسي اجرا و در نهايت تعداد 24 نفر از دانشجوياني كه بالاترين نمره را از پرسشنامه سهل انگاري و پائين ترين نمره را از پرسشنامه مسئوليت پذيري كسب كرده بودند به طور تصادفي انتخاب و در دو گروه آزمايش و كنترل كه تعداد هر گروه 12 نفر بود جايگزين شدند. براي اندازه گيري مسئوليت پذيري و سهل انگاري اعضاي نمونه از پرسشنامه هاي سهل انگاري تاكمن ) 1995 ( و مسئوليت پذيري كردلو ) 1389 ( استفاده شد. پس از اجراي پرسشنامه ها روي هر دو گروه كنترل و آزمايش، اعضاي گروه آزمايش به مدت 8 جلسه و هر جلسه بهمدت 90 دقيقه در جلسات واقعيت درماني شركت كردند، هيچ يك از اعضاي گروه كنترل در جلسات واقعيت درماني شركت نداشتند. پس از اتمام دوره واقعيت درماني، پرسشنامه ها مجدداً در مورد هر دو گروه اجرا شد. داده ها از طريق تحليل كوواريانس و با استفاده از نرم افزار Spss-23 تحليل شد. نتايج پژوهش نشان داد كه آموزش واقعيت درماني، سهل انگاري را در دانشجويان كاهش و مسئوليت پذيري را در آنان افزايش مي دهد.