بررسي و تحليل شاخص‌هاي توسعه شهري بر اساس مدل‌هاي تصميم‌گيري چند معياره مورد مطالعه: شهر بابل

عدالت اجتماعي يكي از مهمترين مباحث مديريت و برنامه‌ريزي شهري به شمار مي‌رود. توجه به اهميت توزيع عادلانه خدمات و امكانات در نواحي شهري از مهمترين عوامل كاهش نابرابري‌هاي محله‌اي و افزايش سطح رفاه اجتماعي و پايداري زندگي شهري محسوب مي شود. در اين پژوهش مناطق12 گانه شهر بابل به لحاظ برخورداري از خدمات و امكانات شهريتوسط مدل هاي تصميم‌گيري چند معياره و براساس 5 شاخص اصلي و 44 زير شاخص رتبه بندي شده‌اند. روش تحقيق توصيفي تحليلي اﺳﺖ و به منظور ﺟﻤﻊ‌آوري اﻃﻼﻋﺎت از روش‌ﻫﺎي ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪاي و ﻣﯿﺪاﻧﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ. طبق نتايجمنطقه ي 3 با بيشترين ميزان برخورداري رتبه اول و منطقه 12 با كمترين ميزان در رتبه آخر جاي گرفته است. همچنين توزيع شاخص‌ها و متغيرها در مناطق اين شهر عادلانه و هماهنگ نمي‌باشد،‌ به طوري كه با افزايش فاصله از مركز شهر ميزان برخوداري از خدمات كاهش مي يابد. بر اين اساس ميزان برخورداري در مناطق مركزي (3، 4و10) بيشتر از مناطق بيروني و حاشيه‌اي شهر(6 و9) است و شاخص آموزشي فرهنگي از توزيع نامتعادل‌تري برخوردار است.