رهيافتي بر معيارهاي بازآفريني فضاهاي عمومي با تأكيد بر رفتار اجتماعي شهروندان (نمونه موردي: خيابان‌هاي شاخص حوزه مياني غربي شهر مشهد)

فضاهاي عمومي شهري يكي از ملزومات زندگي در شهرها مي‌باشد كه گاهي اوقات به فراموشي سپرده مي‌شوند، لذا يكي از بهترين راه‌ها، بازيابي اين فضاها و به ديگر بيان احيا و بازآفريني اين فضاها است. ميزان موفقيت فضاهاي عمومي با ميزان استفاده از آن فضا و حضور انسان و زندگي اجتماعي در آن متناسب است. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسي معيارهاي تأثيرگذار بر بازآفريني فضاي عمومي و زندگي اجتماعي در خيابان است. بدين منظور متغيرهاي متعددي نظير تنوع فعاليتي، انعطاف‌پذيري، اجتماع‌پذيري، موقعيت فضاهاي عمومي، پويايي، تأثيرگذاري و تأثيرپذيري از الگوهاي رفتاري مورد بررسي قرار گرفته اند. تحقيق حاضر از نوع كاربردي مي‌باشد و روش انجام پژوهش توصيفي تحليلي مي‌باشد. از طرفي جهت جمع‌آوري داده‌ها از ابزار پرسشنامه محقق ساخته و براي تحليل داده‌هاي تحقيق از نرم‌افزار SPSS استفاده شده است. جامعه آماري تحقيق، شامل تمامي ساكنين و استفاده كنندگان از خيابان احمدآباد، سجاد، كوهسنگي و شهيد قرني شهر مشهد مي‌باشد و حجم نمونه انتخابي طبق فرمول كوكران، با توجه به نامعلوم بودن حجم جامعه مخاطب و واريانس جامعه، 400 نفر به دست آمد. نتايج بدست آمده از تحقيق حاكي از آن است كه مؤلفه هاي عملكردي تأثير مستقيم بر بازآفريني فضاهاي عمومي دارند، از طرفي خيابان سجاد بيشترين رتبه را در هر سه معيار رفتار، كالبد و عملكرد به خود اختصاص داده است. بعد از آن خيابان احمدآباد در رتبه دوم، خيابان كوهسنگي در رتبه سوم و خيابان شهيد قرني در رتبه چهارم قرار دارد.