تحليل ميراث فرهنگي خانه‌هاي تاريخي روستاي كزج با رويكرد تفسيري

در دنياي معاصر محوطه‌هاي ميراث فرهنگي نقش مهمي در توسعه محلي دارند؛ اما به نظر مي‌رسد در كشور ايران توسعه محلي بر مباني ميراث فرهنگي  چندان موضوعيت نداشته است. باوجود غناي ميراث فرهنگي ملموس همانند بافت‌ها و بناهاي تاريخي و پراكنش آن در نقاط كمتر توسعه‌يافته و روستايي كشور، ميراث فرهنگي به‌عنوان يك عنصر توسعه‌اي مطلوب تاكنون بشمار نيامده است. اين مقاله با رويكرد تفسيري، «خانه»‌هاي تاريخي مردم روستاي كزج را موردمطالعه قرار داده و تفسير خانه‌هاي روستايي را رهيافتي مطلوب در راستاي توسعه محلي و شناسايي ارزش‌هاي محلي مي‌داند؛ خانه‌هاي تاريخي درواقع ميراث مادي باارزش در دسترسي هستند كه مي‌توانند روشنگري‌هاي ويژه‌اي را در ارتباط با بافت جوامع گذشته فراهم ‌آورند. تحقيق حاضر از طريق روش تفسيري هرمنوتيكي بر اساس توصيف معماري تاريخي در روستاي «كزج»، تجارب زيسته ساكنان خانه‌هاي اين روستا را موردمطالعه قرار مي‌دهد. در اين راستا منظر فرهنگي روستا با جمع‌آوري داده‌هاي كوچك‌تر؛ توصيفي پديدارشناسانه شده و از طريق دور هرمنوتيكي، سه مرحله از زندگي بشري استحصال و تفسير شده است.