اثربخشي روان‌درماني پويشي كوتاه‌مدت فشرده (SDTP) بر ارتقاء اميد و شادكامي افراد مبتلا به سرطان

Effectiveness of Intensive Short-Term Dynamic Psychotherapy on Enhancement of Hope and Happiness in patients with (STDP) Cancer

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف ارزيابي اثربخشي روان‌درماني پويشي كوتاه‌مدت فشرده بر ارتقاء اميد و شادكامي افراد مبتلا به سرطان انجام شد. روش: روش پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش‌آزمون – پس‌آزمون و گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش شامل كليه افراد داراي تشخيص پزشكي سرطان و مراجعه‌كننده به مركز پرتو درماني بيمارستان امام رضا شهر كرمانشاه در سال 1395 بود كه از بين آن‌ها 30نفر به روش نمونه‌گيري مبتني بر هدف انتخاب و به‌صورت تصادفي در دو گروه 15نفره آزمايش و كنترل گمارده شدند. از پرسشنامه‌هاي اميد اشنايدر و شادكامي آكسفورد در پيش‌آزمون و پس‌آزمون براي جمع‌آوري اطلاعات استفاده شد مداخله روان‌درماني پويشي كوتاه‌مدت فشرده بر روي گروه آزمايش به‌صورت گروهي، هفته‌اي 2 بار در 20 جلسه 60 دقيقه‌اي اجرا شد؛ گروه كنترل در ليست انتظار قرار گرفت. يافته‌ها: يافته‌هاي حاصل از تحليل كوواريانس چندمتغيره بر روي نمرات پيش از درمان و پس از درمان درمان نشان اد كه پس از تعديل نمرات پيش آزمون بين دو گروه آزمايش و كنترل در متغيرهاي اميدواري (88/93=P= 0/006, F ) و شادكامي ( (P= 0/01, F= 89/23)، تفاوت معناداري وجود دارد. نتيجه‌گيري: با توجه به يافته‌هاي حاص از پژوهش مي‌توان بيان داشت كه روان‌درماني پويشي كوتاه‌مدت فشرده باعث افزايش سطح اميد به زندگي و شادكامي بيماران سرطاني مي‌گردد و مي-توان از آن به‌عنوان روشي كارآمد بهره برد.

Objective: This study aimed to investigate the effect of Intensive short-term dynamic psychotherapy on enhancement of hope and happiness in patients with cancer. Method: The research method was semi-experimental with pre-test, post-test and control group design. The population of the study consisted of all people diagnosed with cancer who visited the Radiotherapy Center of Imam Reza Hospital in Kermanshah in 2016. 30 members of the population were selected through purposive sampling, and were then randomly assigned into two 15-member groups (experimental and control group). The Schneider's hope questionnaire and Oxford happiness inventory were used for data collection purposes in pre-test and post-test. Intensive short-term dynamic psychotherapy was performed on the experimental group twice a week in 20 sixty-minute sessions, while the control group to receive the intervention. Results: The findings of multivariate covariance analysis obtained from pre-treatment and treatment scores after the pretest and post-test showed a significant difference between the experimental and control groups in terms of hope (P= 0/006, F= 88/93) and happiness (P= 0/01, F= 89/23). Conclusion: According to the findings of this study, it can be mentioned that Intensive short-term dynamic psychotherapy increase hope and happiness in cancer patients and it can be used as an efficient method. and it can be used as an efficient method.