كاركردهاي اخلاقي مرگ آگاهي در زندگي معنادار، از ديدگاه علامه جعفري

مرگ آگاهي و حيات ازجمله دوگانه‌هايي است كه هميشه براي بشر، دغدغه بوده است؛ به‌نحوي‌كه در طول تاريخ، حل معماي مرگ و ارتباط آن با حيات، از بزرگ‌ترين آرزوهاي انسان محسوب مي‌شود. امروزه نيز با رواج پوچي و بي‌هدفي‌هايي كه گريبان گير انسان معاصر شده، پرداختن به مرگ و نقش آن در زندگي ضرورت دوچندان يافته است. نظر به اهميت اين امر، در اين مقاله با روش توصيفي تحليلي، تلاش شده است تا مرگ آگاهي و كاركرد اخلاقي آن بر حيات معنادار انسان از ديدگاه علامه جعفري، به‌عنوان متفكري كه حيات معنادار دغدغه وي بوده، بررسي شود. ازنظر علامه تفسير حيات معقول درگرو تفسير صحيح مرگ است. مرگ آگاهي كه تفسير «انا لله و انا اليه راجعون» است، با تصعيد يافتگي، كنترل اخلاقي، افزايش كيفيت زندگي دنيوي و تراكم اخلاقي آثاري چون: كوتاهي آرزوها، ساده زيستي و عمل‌گرائي همراه با پرهيزگاري در دنيا، انبساط و آرامش روحي نسبت به مرگ، در همين دنيا و برخورداري از زندگي و حيات دنيوي متعالي نسبت به ديگران را در حيات معنادار و معقول به دنبال دارد.