مطالعه كيفي شيوه ها واثرات فريبكاري رسانه درخانواده

اين پژوهش با هدف بررسي كيفي شيوه‌ها و آثار فريبكاري رسانه در خانواده انجام شد. روش تحقيق كتابخانه‌اي و اسنادي و ابزار گردآوري اطلاعات، يادداشت‌برداري بود. براي گردآوري اطلاعات، كتب نظري دربارۀ رسانه و مطالعات انتقادي، مقالات علمي پژوهشي و علمي تخصصي و ترجمۀ متون تخصصي بررسي و واكاوي شد. يافته‌ها در سه بخش فريبكاري رسانه در نحوۀ پوشش خبري و انتقال آن به مخاطبان، اثرگذاري بر سبك زندگي اعضاي خانواده و راهكارهاي برون‌رفت خانواده از مسئلۀ فريبكاري رسانه دسته‌بندي و ارائه شد. شيوه‌هاي پوشش‌دادن اخبار و نحوۀ انتقال آن به مخاطبان، تأثير عمده‌‌اي بر فريب مخاطبان دارد؛ به‌گونه‌اي كه فنون خبري مؤثر بر فريب شامل: سابقه‌نويسي، ارائۀ نمايشي اطلاعات سري، نشت هدايت‌شونده، ماساژ پيام، حذف، كلي‌بافي، زمان‌بندي ارائۀ پيام، قطره‌چكاني، ايجاد موج خبري، تبخير، ارائۀ دروغ بزرگ، نشان‌دادن سانسور به‌طور غيرمستقيم، دست‌چين‌كردن پيام، ساختن دشمن فرضي، مبالغه، اثر تلقيح و استفاده از تصاوير خشونت‌آميز دربارۀ زنان و كودكان و... است. در مبحث فريبكاري رسانه و اثرگذاري آن بر سبك زندگي خانواده، نتايج نشان داد كه رسانه‌ها با شكل‌دادن به آگاهي كاذب مخاطبان، گسترش و نمايش تضاد طبقاتي، ايجاد حس ازخودبيگانگي، قهرمان‌سازي، دستكاري مفاهيم جنسيتي، خدمت به صاحبان سياست و اقتصاد و ايجاد تغييرات فرهنگي موجب تغيير در سبك زندگي فردي و خانوادگي مخاطبان مي‌شوند. همچنين، رسانه‌ها گاهي قواعد اخلاقي خانواده را تهديد مي‌كنند.