ناروايي هـم‌جنـس‌گرايي در نظريه اسـلامي قانون طبيعي؛ نقد مقاله «درباره اقليت‌هاي جنسي»

ناروايي همجنس‌گرايي كه بيشتر در قالب برهان «امر غيرطبيعي» تبيين مي‌شود، چندي پيش توسط آقاي آرش نراقي، در مقاله‌اي با عنوان «درباره اقليت‌هاي جنسي» مورد مناقشه قرار گرفت. از نظر او، براهين عقلاني ممكن براي غيرطبيعي بودنِ هم‌جنس‌گرايي در حكمت عملي اسلامي مخدوش هستند. وي با تعريف «طبيعت» و اتكا بر تعريف ارسطويي «غايت‌گرا» به دفاع از ايده «تعدد» كاركردها مي‌پردازد، و بر فرض اين برهان نيز هم‌جنس‌گرايي را موافق با «لذت‌جويي» دانسته آن را كاركردي هم‌عرض «فرزندآوري» براي قوه جنسي انسان معرفي مي‌كند. نوشتار حاضر به نقد تعاريف وي، و ارايه قانون عقل عملي در نظريه اسلامي قانون طبيعي پرداخته، و نشان داده كاركردها به مثابه «كمال»هاي هر قوه نفس، رو به سوي كامل‌ترين «غايت» دارند. همچنين، براساس آموزه سنخيّت، لازم است هر كاركرد با كاركرد نهايي يا همان خير كامل سنخيّت داشته باشد. به همين دليل، توقف در كثرت و عدم نيل به وحدت، مخلّ غايت‌مندي و به لغويّت مي‌انجامد. لذّت اگر به تنهايي ديده شود بر خلاف ايده انسان كامل در فلسفه اسلامي خواهد بود. موارد استثنا نيز تحليل شده‌اند.