هنجارهاي اخلاقي حاكم بر ارتباط با ناهم‌‌جنس در قرآن (با تمركز بر سوره‌‌هاي احزاب و نور)

اخلاق جنسي بر دسته اي از عادات، ملكات و رفتار‌‌هاي انسان مشتمل است كه به غريزۀ‌‌ جنسي مربوط مي‌شوند. آنچه اين مقاله به روش توصيفي تحليلي به آن مي‌‌پردازد، كيفيتي است كه در قرآن براي ارتباط مرد و زن با يكديگر ترسيم شده است. تمركز مقاله بر سوره‌‌هاي احزاب و نور و بر روابطي است كه در خارج از پيوندهاي نسبي، سببي، مِلكيّت و نكاح شكل مي‌‌گيرد. البته آياتي كه دربارۀ روابط يادشده هستند، به فهم بهتر آياتي كه به روابط خارج از اين پيوندها ناظرند، كمك مي كنند. يافته‌‌هاي مقاله نشان مي‌‌دهد هدف از اوامر و نواهي قرآن در اين دو سوره، تحصيل اغراضي مشخص است و مناط‌‌هايي نيز در نظر گرفته شده است. تزكيه و تطهير قلب، غرض اين اوامر و نواهي به‌شمار مي رود كه با رعايت اموري از قبيل غضّ بصر، حفظ فرج، ستر زينت پنهان، دوري از تبرّج، اجتناب از خضوع در قول و پرهيز از ورود سرزده به اماكن خصوصي تحصيل مي‌‌شود. مناط اين كارها، وجود نياز و جذابيت جنسي است.