بررسي اثربخشي مداخلات روان شناختي خانواده محور بر هوش بهر كودكان با نشانگان داون

The Effectiveness of Family - Based Psychological Interventions on the Intelligence of Children with Down Syndrome

زمينه: تفاوت كاملاً مشخصي بين ظرفيت هوشي بالفعل و توان شناختي بالقوه كودكان با نشاتگان داون وجود دارد و ظرفيت ذهني فعلي آنها همواره قابل تغيير و اصلاح مي­ باشد. مداخلات روان­ شناختي خانواده محور بر پايه افزايش عملكرد شناختي كودكان با مشاركت والدين و اعضاء خانواده تأكيد دارد. هدف: اين پژوهش با هدف بررسي اثربخشي مداخلات روان ­شناختي خانواده محور بر ظرفيت هوشي كودكان دبستان با نشانگان داون صورت گرفت. روش: روش پژوهش نيمه ­آزمايشي و از نوع پيش ­آزمون – پس­ آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماري شامل تمامي كودكان دبستاني 10 تا 11 ساله شهر تهران با نشانگان داون هستند كه در سال تحصيلي 96-1395 مشغول به تحصيل بودند. از بين آنها30 نفر به صورت هدفمند انتخاب شده و به شكل تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه جايدهي شدند. آزمودني‌هاي گروه آزمايش به مدت 3 ماه در 24 هفته مداخلات روان ­شناختي خانواده محور را دريافت كردند درحالي‌كه در اين مدت گروه گواه مداخله ­اي در اين زمينه دريافت نكردند. ابزار پژوهش نسخه نوين هوش آزماي تهران – استنفورد بينه (افروز و كامكاري، 1385) بود كه در مرحله پيش­ آزمون و پس­ آزمون براي هر دو گروه اجرا شد. يافته­ ها: با استفاده از روش تحليل كوواريانس چندمتغيري در نرم افزار SPSS يافته‌هاي پژوهش نشان داد، مداخلات روان‌شناختي خانواده محور نه‌تنها منجر به افزايش نمره هوش كلي اين كودكان شده است، بلكه منجر به افزايش هوش غيركلامي، كلامي، استدلال سيال، دانش، استدلال كمي، پردازش ديداري – فضايي و حافظه فعال در دانش‌آموزان با نشانگان داون تحت آموزش گرديده است(0/01P<). نتيجه­ گيري: اين بدان معني است مداخلات روان­ شناختي خانواده محور مي ­تواند بر بهبود عملكرد شناختي كودكان داراي نشانگان داون در حيطه­ هاي كلامي و غيركلامي مؤثر باشد.

Background: There is a very clear difference between the actual capacity of potential intelligence and the potential cognitive potential of children with Down syndrome, and their current mental capacity is always subject to change and correction. family-based psychological interventions emphasize the increasing cognitive function of children with the participation of parents and family members. Aims: The purpose of this study was to investigate the effectiveness of family-centered interventions on the intelligence capacity of primary school children with Down syndrome. Method: The research design was semi experimental and pre-test-post-test with control group. The statistical population included all 10 to 11students with Down syndrome in 2016-2017 academic year. Among them 30 were selected by purposive sampling and randomly divided into two experimental and control groups. The experimental group received family-centered interventions for three months (Two sessions a week). The research instrument was the new version of Tehran-Stanford Binet's intelligence scale (Afrooz and Kamkary, 2006), which was performed in both pretest and post-test. Results: The use of multivariate covariance analysis method in SPSS application, The findings showed that family-centered psychological interventions not only increased the intelligence score of these children, but also leads to increased non-verbal and verbal intelligence, fluid reasoning, knowledge, quantitative reasoning, visual-spatial processing, and working memory in Down's syndrome students (P<0/01). Conclusions: Also, it can be said that family-based psychological interventions can be effective in improving the cognitive function of children with Down syndrome in verbal and non-verbal areas.