تاثير ورزش هاي ايستگاهي و مهارتي بر پرخاشگري و افسردگي كودكان كار و خيابان

The Effect of Circuit and Skills Exercise on Aggression and Depression of Street Children

هدف: هدف از اين پژوهش تعيين تأثير يك دوره تمرين هاي ايستگاهي و مهارتي بر متغيرهاي روا نشناختي پرخاشگري و افسردگي كودكان كار و خيابان شهر تهران بود. روش ها: اين تحقيق از نوع نيم هتجربي و طرح پيش آزمون-پس آزمون همراه با گروه كنترل بود. جامعه آماري، كودكان كار و خيابان منطقه 12 شهر تهران در سال 1394 بود كه تعداد 72 كودك پسر در رده سني 10 تا 13 سال به شيوه در دسترس از دو خانه كودك براي انجام اين پژوهش در نظر گرفته شد. ابزار اندازه گيري پرسش نامه پرخاشگري باس و پري و پرسش نامه افسردگي بارلو بود. نتايج: براي تحليل داده ها از آزمون تحليل واريانس يك طرفه و تي همبسته استفاده شد. نتايج نشان داد كه دو شيوه بازي هاي ايستگاهي ( 0001 / p=0 ) و مهارتي ( 0001 / p=0 ) در كاهش پرخاشگري و همچنين دو شيوه بازي هاي ايستگاهي ( 007 / p=0 ) و مهارتي ( 0001 / p=0 ) دركاهش افسردگي كودكان كار و خيابان (در مقايسه با گروه كنترل) مي توانند تأثير معناداري داشته باشند. اما بين ميزان تأثير دو روش تمريني بر كاهش پرخاشگري ( 408 / p=0 ) و افسردگي ( 295 / p=0 ) تفاوت معن يداري ديده نشد. نتيجه گيري: توصيه مي شود با اصلاح برنامه ريزي هاي اجتماعي، شرايط آموزش و حضور در فعاليت هاي ورزشي براي تمام كودكان كار و خيابان فراهم شود.

Purpose: The aim of this study was to determine the effect of teaching circuit and skill related exercise on psychological variables (depression and aggression) of street children in Tehran. Methods: This was quasi-experimental, pretest-posttest design with a control group. The population of the study was the street children of District 12 in Tehran in 1394 that a total of 72 boys aged 10 to 13 years old. The Buss and Perry Aggression Questionnaire and Barlow Depression Scale were used. Univariate analysis of variance and paired t-test were used for data analysis. Results: The results indicated that circuit exercise (p=0.0001) and skill related exercise (p=0.0001) on reducing aggression, and also circuit exercise (p=0.007) and skill related exercise (p=0.0001) on reducing depression had a significant effect on street children, but these two training methods did not differ in aggression (p=0.408), and depression (p=0.295). Conclusions: It is recommended that with improve the social planning, teaching and participation conditions in sporting activities should be provided for all street children.