تحليل نقش ظرفيت تعامل پذيري محيطي فضاهاي بينابيني در شكل گيري سامانه جمعي-فضايي مدارس شهري متاثر از نوع نظام بخشي

Analysis the role of environmental Interoperability capacity in interstitial spaces to formation the collective-spatial system of urban schools affected by the type of organization

مدارس شهري به عنوان اولين قرارگاه هاي اجتماعي، با هدف آموزش در پي فراهم نمودن فرصت هايي براي يادگيرندگان جهت تعامل با يكديگر با استفاده از ارتباط مداوم در فعاليت هاي آموزشي- اجتماعي مي باشند. پاسخگويي به نيازهاي اجتماعي و تامين فرصت هاي لازم در زمينه كسب تجارب اجتماعي، مستلزم وجود قرارگاه كالبدي است. فضاهاي بينابني غيررسمي در مدارس ظرفيتي است در پاسخ به اين جنبه از حيات كودكان. از اين رو با تاكيد بر بعد اجتماعي رابطه انسان - مكان، مقاله حاضر بر آن است كه نقش نوع نظام بخشي فضاهاي بينابيني را بر مولفه هاي تعامل پذيري محيطي در مدارس و اشتياق به فعاليت در اين فضاها را مورد ارزيابي قرار دهد. بدين منظور، بستر كالبدي فضاهاي بينابيني در 6 مدرسه ابتدايي منطقه 1 و 3 شهر تهران به عنوان مكاني جمعي- رفتاري كه سامانه اي جمعي- فضايي را تشكيل مي دهد، مورد توجه قرار مي گيرد. در اين راستا مبتني بر ادبيات روانشناسي محيط و علوم رفتاري، مولفه هاي ارزيابي محيطي در تعامل انسان- انسان و انسان- محيط در دو نوع سازماندهي خطي و مركزي با توجه به رواج اين دو الگو در سير تحول معماري مدارس ايراني مورد بررسي قرار مي گيرد. اين تحقيق بر اساس شيوه تركيبي كمي-كيفي با استفاده از پرسشنامه و تحليل ميداني، اطلاعات لازم در خصوص آزمون فرضيه ها را جمع آوري و سپس در نرم افزار spss داده ها تجزيه و تحليل گرديد. بر اساس نتايج، وجود رابطه معنادار ميان مولفه هاي ارزيابي تعامل پذيري محيطي با نوع سازماندهي فضاهاي بينابيني در محيط هاي يادگيري تاييد شد. در نتيجه، به واسطه نظام بخشي مناسب فضاهاي بينابيني، با برقراري تعادل ميان مولفه هاي كالبدي و روانشناختي، بستر تعاملات يادگيرندگان در محيط هاي يادگيري ارتقاء مي يابد.

Schools as the first social Setting have the aim of training and providing opportunities for learners to interaction with each other through constant communication in educational and social activities. Responding to social needs and providing the necessary opportunities in earning of social experiences, requires the existence of physical Setting. Informal Interstitial spaces in schools are capacity In responding to this aspect of the children`s life. Hence by According to the emphasis social dimension of man and space, this paper argues analyzing the role of kind of interstitial spaces organization on environmental Interoperability factors in schools and eager to activity in these spaces. For this purpose, the physical environment of interstitial spaces considered in 6 elementary school in 1 and 3 region of Tehran as a collective - behavioral place which constitutes a collective- spatial system. In this regard, based on environmental psychology literature and behavioral sciences, environmental evaluating factors in human-human and human-environment interactions will be examined in two types of linear and central organization according to popularity of these two patterns in the evolution of Iran's school architecture. This research based on combining the quantitative-qualitative approach Using questionnaires and field analysis, collected information on testing hypotheses and then the data were analyzed in spss software. Based on the results, approved the existing of significant relationship between the evaluating factors in environmental Interoperability and the type of organization in the interstitial spaces of learning environments. So, through the appropriate organization of interstitial spaces by establishing a balance between physical and psychological components, the context of learner's interactions in learning environments is improved.