عنوان مقاله :
مقايسه برنامه بازي هاي بومي- محلي و طناب زني بر ميزان رشد مهارت هاي حركتي ظريف كودكان 6 تا 8 سال
عنوان به زبان ديگر :
The Comparison of the Effect of Native - Local Games and Skipping Rope on Growth of Fine Motor Skills in Children between 6 to 8 Years Old
پديد آورندگان :
هاشمي، ايوب دانشگاه تهران - دانشكده تربيت بدني و علوم ورزشي , شيخ، محمود دانشگاه تهران - دانشكده تربيت بدني و علوم ورزشي
كليدواژه :
دانش آموزان پسر , رشد حركتي , مهارت هاي حركتي بنيادي , مهار تهاي حركتي ظريف
چكيده فارسي :
هدف تحقيق: هدف از اين تحقيق مقايسه برنامه بازيهاي بومي- محلي و طناب زني بر ميزان رشد مهارتهاي حركتي ظريف كودكان 6 تا 8 سال پسر بود. روش تحقيق: به اين منظور 120 كودك 6 تا 8 ساله از بين مدارس ابتدايي شهر تهران به صورت تصادفي خوشهاي انتخاب شدند. آنها در چهار گروه برنامه بازيهاي بومي- محلي، طناب زني، تركيبي و گروه كنترل قرار گرفتند. افراد بعد از اجراي پيش آزمون به شيوه همتا سازي قرار گرفتند. برنامه به صورت 4 ماه (16 هفته، هر هفته 2 جلسه و هرجلسه 50 دقيقه) در گروهها انجام گرفت. در هفته هفدهم پس آزمون اجرا شد. در اين آزمون براي آزمودن فرضيهها از روش تحليل واريانس چند متغيره(MANOVA) و آناليز واريانس يك طرفه(ANOVA) استفاده شد.
نتايج
نتايج نشان دادكه سه گروه برنامه بازيهاي بومي- محلي، برنامهطناب زني و گروه تركيبي در مهارتهاي حركتي ظريف نسبت به گروه كنترل عملكرد بهتري داشتند(p>0/05). در مهارتهاي كنترل بينايي- حركتي و سرعت و چالاكي اندام فوقاني گروه برنامه طناب زني نسبت به گروه برنامه بازيهاي بومي- محلي عملكرد بهتري داشتند، ليكن در مهارت سرعت پاسخ گروه بازيهاي بومي- محلي نسبت به گروه طنابزني عملكرد بهتري نشان داد. همچنين در هر سه مهارت بنيادي گروه تركيبي تاثير بيشتري نسبت به سه گروه آزمايشي ديگر داشتند. بحث و نتيجهگيري: با توجه به نتايج بدست آمده، برنامههاي آموزشي مورد استفاده ميتواند تجربه حركتي مناسبي براي كودكان باشند
چكيده لاتين :
Purpose: The purpose of this study was to compare Native - local games and skipping rope on growth of fine
motor skills in children between 6 to 8 years old.
Methods: For this purpose, 120 children between the ages of 6 to 8 years were randomly selected from
primary schools of Tehran. They divided into 4 groups: local indigenous game, jump roping plan, compound
and control group. After pre- test they were settled in matching method. The training protocol was performed
for 16 weeks (two sessions per week and 50 minutes every session). Post- test was conducted during the 17th
week. Student-T-test and one way-analysis of variance were applied in order to evaluate the hypothesis.
Results: The result showed that three groups (local indigenous game, jump roping and compound group)
had better effects on fine- motor skills than the control group (P < 0.05). In visual- motor control and upper
limb speed & dexterity skills, jump roping group had better performance in response to speed skill and
local indigenous game group did better performance. Moreover, in all three fundamental motor skills, the
compound group had greater effect than the other groups.
Conclusions: According to this result, the applied training program could be an appropriate work experience for
children in order to improve fine motor skills. However the jump roping group had higher effect that other groups.
عنوان نشريه :
روانشناسي ورزش
عنوان نشريه :
روانشناسي ورزش