بررسي تطبيقي اخلاق كاربردي در صحيفه سجاديه و بوستان سعدي

Comparative Study of Applied Ethics in Sahifeh Sajjadiyeh and Boostan Saadi

اخلاق كاربردي شاخه اي از اخلاق هنجاري است كه به واسطه تمركز بر جزئيات، از دو شاخه فرا اخلاق و نظريه هاي هنجاري متمايز مي گردد. درباره ماهيت، محتوا و شيوه هاي استدلال آن، اتفاق نظر وجود ندارد. يكي از مسائل مهم و كليدي در ادبيات و بيانات ائمه اطهار (ع) كه مورد توجه قرار گرفته؛ اخلاق كاربردي است. اخلاق كاربردي در جهان بيني توحيدي اسلامي و تبيين رابطه آدمي با خداوند در تعاليم اسلامي، از جايگاه ممتازي برخوردار است. در آموزه هاي ادبي و اسلامي منابع اصلي واصيل ديني، يعني: قرآن سنت پايبندي به مولفه ها وشاخص هاي اخلاق كاربردي لازمه نيكبختي بشروسعادت وي دردو جهان فاني وباقي شمرده شده است. اخلاق كاربردي با آسيب شناسي نفس آدمي و شناخت كمينگاه هاي شيطاني در نفس، درصدد اصلاح بيماري هاي دروني است. در اين مقاله به بررسي تطبيقي اخلاق كاربردي در صحيفه سجاديه وبوستان سعدي مي پردازيم.

Applied ethics is a branch of normative ethics that is distinguished from the two branches of meta-ethics and normative theories by focusing on details. There is no consensus on the nature, content and methods of reasoning. One of the key issues in the literature and the statements of the Imam (PBUH), which has been considered, is applied ethics. Applied ethics in the Islamic world of monotheism and the explanation of the human relationship with God in the Islamic teachings are of prime importance. In the literary and Islamic teachings, the main sources of religion, namely, the Quran, are the tradition of adhering to the components and practicalities of the necessary ethics for the goodness of his innocence in the two mortal worlds and the rest. Applied ethics with human pathology and knowledge of evil spirits in the soul, seeks to correct internal diseases. In this paper, we will review the comparative application of ethics in Sajjadiyeh and Bostan Saadi.