نقش گسل‌هاي تراستي بينالود و نيشابور بر ژئومورفولوژي تكتونيك حوضه‌هاي دامنه جنوبي رشته كوه بينالود

مورفوتكتونيك اشكال و فرم‌هاي سطح زمين را كه تحت تاثير عوامل تكتونيكي شكل گرفته و تحول يافته‌اند را مورد مطالعه قرار مي‌دهد. گسل تراستي بينالود با امتداد غربي شرقي به موازات گسل شمال نيشابور در دامنه جنوبي رشته كوه بينالود با فعاليت خود در منطقه باعث تغييرات اساسـي در نيـمرخ طـولي رودخانه هاي منطقه شده است. در اين تحقيق از شاخص‌هاي ژئوموفومتري حوضه آبخيز و شبكه زهكشي، از جمله شاخص، تضاريس جبهه كوهستان Smf، گراديان طولي رودخانهSl ، شاخص تقارن توپوگرافي عرضي T شاخص عدم تقارن آبراهه ها در حوضه آبريز AF، شاخص شكل حوضه BS، و شواهد ژئومورفولوژيكي در پنج حوضه مطالعاتي باغرود، بوژان، خرو، درود و گرين استـفاده شـد. بدين مـنظور از نقشه هاي توپوگرافي، زمين شناسي، عكس هاي هوايي و مدل رقومي ارتفاعي منطقه و نرم افزارArcGIS 10.1   به عنوان ابزار تحقيق براي تجزيه و تحليل ژئومورفولوژي تكتونيك منطقه استفاده شده است. نتايج اين تحقيق، بالا آمدگي دامنه جنوبي بينالود در اثر پديده فرورانش و عملكرد گسل تراستي بينالود را تاييد مي كند. هم چنين هر چه در جهت دامنه جنوبي بينالود به سمت غرب حركت مي كنيم تكتونيك شديدتر مي باشد. طبق بررسي هاي انجام شده از 5 حوضه منتخب، حوضه هاي باغرود و بوژان داراي فعاليت تكتونيكي بيش تري نسبت به حوضه هاي گرين، خرو و درود مي باشند.