كاربرد مدل «تحليل شكاف» در بررسي نقاط قوت و ضعف مولفه هاي سرمايه اجتماعي در محلات شهري در راستاي برنامه ريزي سيستمي در فضاهاي شهري (نمونه موردي محلات كيانپارس و لشكرآباد اهواز)

كمبود تعاملات و كم رنگ شدن ارتباطات، كاهش اعتماد شهروندان و كاهش تعلق خاطر به محلاتي كه هويت خاصي ندارند، از ويژگي هاي شهرهاي امروزي است. بنابراين برنامه ريزي و توسعه بدون سرمايه اجتماعي در محلات عملا امكان پذير نيست. تحقيق حاضر بر آن است كه ميزان وابستگي توسعه پايدار محلات لشكر آباد و كيانپارس شهر اهواز را به سرمايه اجتماعي و تعلق خاطر را مورد بررسي قرار دهد. هدف اصلي، بررسي توسعه پايدار محله شهري با رويكرد اجتماعي و ارائه الگوي مناسب رسيدن به توسعه همه جانبه انساني و فضايي مي باشد. اين مطالعه از نوع كاربردي توسعه اي است به منظور تجزيه و تحليل فرضيات تحقيق با توجه به سطح سنجش و نوع متغير از آزمون هاي مربوط به هر كدام استفاده شده است. پس از جمع آوري پرسش نامه ها، داده ها در دو بخش آمار توصيفي و استنباطي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. نقاط ضعف و قوت هر كدام از محلات در محك شاخص هاي سرمايه اجتماعي و توسعه پايدار با تاكيد بر نقاط قوت متغير مستقل (سرمايه اجتماعي) الگوي پيشنهادي با به كار گيري مدل "تحليل شكاف" ارائه شده است. نتايج نشان مي دهد در محله لشكرآباد بر اساس رتبه بندي صورت گرفته، از بهترين وضعيت (نقطه قوت) تا بدترين وضعيت (نقطه ضعف) ، رتبه ها به ترتيب تعلق اجتماعي، اعتماد اجتماعي، ارتباط اجتماعي، آگاهي اجتماعي، و مشاركت اجتماعي صورت بندي شده اند. درمحله كبانپارس نيز از بهترين وضعيت (نقطه قوت) تا بدترين وضعيت (نقطه ضعف) ، رتبه ها به صورت آگاهي اجتماعي، تعلق اجتماعي، مشاركت اجتماعي، اعتماد اجتماعي و ارتباط اجتماعي مي باشد.