شناسايي اولويت بندي مزيت ها و ريسك‌هاي تكثير و پرورش ماهيان خاوياري (مطالعه موردي: مزارع حاشيه درياي خزر)

ايران از عمده ترين توليد كنندگان خاويار است. پرورش خاويار براي كشورهايي مانند ايران در استان هاي شمالي شامل گيالن، مازندران و گلستان از اهميت اقتصادي و اكولوژيكي زيادي برخوردار است. هدف اين پژوهش شناسايي و اولويت بندي مزيت ها و ريسك ها در حوزه اين صنعت بوده و يافته هاي اين مطالعه، مديريت ريسك را پوشش داده و ياريگر مديران در فرايند مي باشد. پژوهش حاضر از نظر هدف كاربردي و براساس روش گردآوري داده ها توصيفي و از نوع پيمايشي است. بدين منظور پرسشنامه اي با تيمي متشكل از كارشناسان آمار، اقتصاد و كارشناسان آبزي پروري طراحي گرديد. داده هاي مورد نياز با استفاده ازنرم افزارهاي Excel و Choice Expert تجزيه و تحليل شد. با گنجاندن مزيت ها و ريسك ها در مناسب ترين دسته بندي، ساختار سلسله مراتبي پيشنهادي براي اولويت بندي تهيه شد. در نهايت به دليل چندبعدي بودن اين عوامل از روش AHP براي رتبه بندي شاخص ها در اين پژوهش استفاده شده است. نتايج نشان داد كه از مزيت هاي: حفظ و احياي ماهيان خاوياري، سوددهي مطلوب و از ريسك ها: كمبود متخصص و بيماري هاي ماهيان خاوياري به ترتيب بالاترين رتبه ها را دارا بوده اند. همچنين پايين ترين رتبه ها از مزيت هاي: توليد توسعه دانش، كاهش صيد غيرقانوني و ريسك هاي: نبود بازار هدف، نبود حمايت هاي بيمه اي و ساير موارد را به ترتيب به خود اختصاص داده اند.