تكانه‌هاي نفتي و پويايي‌هاي صندوق توسعه ملي؛ رويكرد تعادل عمومي تصادفي پويا (DSGE) كينزين‌هاي جديد

امروزه به دليل نقش مهم تثبيتي كه صندوق‌هاي ثروت ملي در مواجهه با تكانه‌هاي درآمدهاي نفتي مي‌توانند ايفا نمايند، به عنوان يك سازوكار مؤثر در مديريت درآمدهاي نفتي مورد توجه كشورهاي نفتي قرار گرفته‌اند. از اين رو، در اين تحقيق يك مدل DSGE با رويكرد مكتب كينزين‌هاي جديد با لحاظ چسبندگي‌هاي قيمتي و با تبيين بخش‌هاي عمده خانوار، بنگاه، دولت بانك مركزي و نفت صندوق توسعه ملي براي اقتصاد ايران طراحي و كاليبره شده است. بررسي گشتاورهاي مرتبه اول و دوم متغيرهاي شبيه‌سازي شده، موفقيت نسبي مدل در شبيه‌سازي فضاي اقتصاد ايران را تأييد مي‌كند. بر اساس يافته‌هاي تحقيق، تكانه درآمدهاي نفتي موجب افزايش مصرف، مخارج جاري وعمراني دولت شده است.ناكارايي سرمايه‌گذاري دولتي نيز باعث كم‌اثرتر شدن بودجه عمراني دولت در مدل شده است. همچنين بخش توليد بخش غيرنفتي اقتصاد ايران در پاسخ به تكانه درآمدهاي نفتي با افزايش همراه بوده است. ساير نتايج حاكي از آن است كه افزايش سهم صندوق توسعه ملي از درآمدهاي نفتي باعث انباشت سرمايه و افزايش سرمايه‌گذاري بخش خصوصي و به تبع آن توليد بخش غيرنفتي كشور خواهد شد. در اين خصوص، شرط لازم  تحقق نتايج اين سياست، افزايش ظرفيت درآمدهاي غيرنفتي دولت ارزيابي شده است.