بررسي عوامل مؤثر بر بقاي بيماران مبتلا به سرطان پستان در زنان مراجعه‌كننده به بيمارستان سيدالشهداي (ع) اصفهان طي سال‌هاي 1378 تا 1389

مقدمه: با توجه به شيوع بالاي سرطان پستان در بين زنان و اثرات سوء آن در زندگي فردي و اجتماعي و همچنين، اهميت شناخت عوامل مؤثر بر بقاي بيماران، پژوهش حاضر با هدف تعيين عوامل مؤثر بر ميزان بقاي بيماران مبتلا به سرطان پستان انجام گرديد. روش‌ها: اين مطالعه از نوع هم‌گروهي گذشته‌نگر بود و در آن پرونده 1077 بيمار مبتلا به سرطان پستان مراجعه‌كننده به بيمارستان سيدالشهداي (ع) اصفهان طي سال‌هاي 1378 تا 1389 مورد بررسي قرار گرفت. بيماران تا پايان دي ماه سال 1392 پيگيري شدند. تأثير عوامل مختلف بر ميزان بقا با استفاده از مدل رگرسيون Cox تحليل گرديد. تفاوت بقا در رده‌هاي مختلف تعداد غدد لنفاوي درگير زير بغل نيز با كمك آزمون Logrank بررسي و نمودار بقا با روش Kaplan-Meier در اين گروه‌ها رسم شد. در نهايت، داده‌ها در نرم‌افزار SPSS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: ميانه زمان پيگيري، 5.5 سال و ميانگين سني بيماران 11.3 ± 47.9 سال بود. 164 نفر (15.2 درصد) از بيماران در زمان پيگيري فوت كرده بودند. اثر متغير تعداد غدد لنفاوي درگير (0.047 = P) و كاتپسين D (0.009 = P) بر زمان بقاي بيماران معني‌دار به دست آمد. نسبت خطر مرگ در بيماران با تعداد غدد لنفاوي درگير بين 3 تا 10 (0.031 = P) و بيماران با تعداد غدد لنفاوي درگير بيشتر از 10 (0.030 = P)، به ترتيب 3.02 و 3.08 برابر خطر مرگ در بيماران بدون غدد لنفاوي درگير بود. بر اساس نتايج آزمون Logrank، اختلاف معني‌دار توزيع تابع بقا بين سطوح مختلف تعداد غدد درگير مشاهده شد (0.001 P). نتيجه‌گيري: تعداد غدد لنفاوي درگير زير بغل و ميزان كاتپسين D، دو عامل پيش‌آگهي بد در ميزان بقاي بيماران مبتلا به سرطان پستان مي‌باشد.