بار اقتصادي بيماري آلزايمر در سالمندان شهر تهران

مقدمه: بيماري آلزايمر، شايع‌ترين علت زوال ‌عقل در سالمندان مي‌باشد كه منجر به بروز اختلال در عملكرد روزانه از جمله كاركردهاي اجتماعي و حرفه‌اي مي‌گردد و هزينه‌هاي زيادي را بر نظام سلامت و جامعه تحميل مي‌كند. پژوهش حاضر با هدف تخمين بار ‌اقتصادي بيماري آلزايمر در سالمندان شهر تهران انجام شد. روش‌ها: اين مطالعه از نوع مقطعي بود كه با استفاده از رويكرد مبتني بر شيوع و روش هزينه‌يابي پايين به بالا و از ديدگاه اجتماعي، به برآورد و تخمين هزينه‌هاي مستقيم و غير مستقيم سالمندان مبتلا به آلزايمر شهر تهران در سال 1395 پرداخت. نمونه‌هاي تحقيق شامل 211 نفر از مبتلايان به آلزايمر بود كه از مركز انجمن آلزايمر ايران انتخاب شدند. داده‌ها به روش تمام شماري و با استفاده از فرم اطلاعاتي محقق ‌ساخته و از طريق مصاحبه با ساير افراد خانواده تكميل گرديد. يافته‌ها: بار اقتصادي ناشي از بيماري آلزايمر در سال 1395 در تهران، 28636715 ميليون ريال برآورد گرديد. 52.5 درصد هزينه‌ها مربوط به هزينه‌هاي مستقيم ‌پزشكي مانند هزينه‌هاي سرپايي (3.0 درصد)، بستري (3.0 درصد)، آزمايش‌ها و اقدامات تشخيصي (0.5 درصد)، دارو، لوازم و تجهيزات (7.0 درصد) و خدمات پرستاري و مراقبت از بيمار (39.0 درصد) بود. همچنين، 0.5 درصد هزينه‌ها به هزينه‌هاي مستقيم غير پزشكي و 47.0 درصد به هزينه‌هاي غير مستقيم اختصاص داشت. نتيجه‌گيري: بيماري آلزايمر از مهم‌ترين علل وابستگي عملكردي و مراقبت‌هاي ويژه در افراد مسن مي‌باشد كه هزينه‌هاي زياد درماني و مراقبتي را بر سيستم سلامت و جامعه تحميل مي‌نمايد. براي كاهش بار اقتصادي اين بيماري، پيشنهاد مي‌شود برنامه‌هاي پيشگيري مناسب و ارايه مراقبت‌هاي اثربخش در اولويت قرار گيرد و حمايت دولت از خانواده‌هاي كم‌درامد افزايش يابد.