شاخص فشار نسبي : ارزيابي ريسك مشاغل صنايع نساجي از ديدگاه ماكروارگونومي

مقدمه: ارزيابي ريسك ماكروارگونومي يكي از روش‌هاي ارزيابي ريسك ارگونومي جهت شناسايي انواع خطراتي مي‌باشد كه افراد در محيط‌ هاي كاري با آن‌ها مواجهه هستند. شاخص فشار نسبي يكي از روش‌هاي ارزيابي ريسك ماكروارگونومي است كه قادر به شناسايي ريسك فاكتورهاي مرتيط با بروز مخاطرات شغلي در محيط كار مي‌باشد. هدف از انجام اين مطالعه ارزيابي ريسك ارگونوميكي مشاغل موجود در صنايع نساجي با شاخص فشار نسبي بود. روش‌ها: اين مطالعه به روش سرشماري و در بين156 نفر از پرسنل شاغل درصنايع نساجي در سه شيفت كاري صبح، عصر و شب انجام گرفت. جهت محاسبه شاخص فشار نسبي،معادل‌هاي گوناگوني براي اجزاي كار تعريف شده كه توسط آن‌ها اين شاخص محاسبه مي‌گردد. ارزش نهايي براي شاخص فشار نسبي،يك معيار بين صفر تا 10 مي‌‌باشد كه عدد صفر بر خطرناك/ ناايمن/ بدون بهره‌ور بودن و عدد 10 بر بي خطر/ ايمن/ بهره ور بودن دلالت دارد. يافته‌ها: آزمون آماري ANOVA نشان داد كه در بين 6 حيطه شاخص فشار نسبي، حيطه‌ي كار دستي و حواس در بين شيفت‌هاي كاري مختلف در صنايع نساجي داراي ارتباط معني‌داري با خطر بروز مخاطرات شغلي مي‌باشند ( P 0.05). هم‌چنين حيطه‌هاي پوسچر و حمل دستي بار به ترتيب با ميانگين (0.11)6.19 و (0.41)9.14 كمترين و بالاترين نمره را در بين 6 حيطه شاخص فشار نسبي به خود اختصاص دادند. نتيجه‌گيري: براساس يافته‌هاي حاصل از پژوهش، وضعيت بدني افراد در هنگام كار و كار دستي به‌عنوان تأثيرگذارترين عوامل در بروز مخاطرات شغلي در بين افراد شاغل در صنايع نساجي شناخته شدند. لذا حفظ پوسچر مناسب در هنگام فعاليت وكاهش ميزان فعاليت‌هايي دستي توسط افراد در طي هر شيفت كاري مي تواند تأثير به‌سزايي در كاهش مخاطرات شغلي داشته باشد.