بررسي ميزان شيوع غيبت از كار و عوامل مؤثر برآن در يكي از صنايع استان مازندران درسال‌هاي 1386 تا 1391

مقدمه: غيبت از كار، مي‌تواند به‌طور جدي تأثير منفي بر كسب و كار داشته باشد. اين مطالعه جهت ارزيابي وضعيت سلامت شغلي كاركنان اين صنعت براساس شاخص‌هاي غيبت و عوامل مؤثر بر آن صورت گرفت. روش‌ها: اين مطالعه از نوع طولي بود. 128پرونده حادثه منجر به غيبت در سال‌هاي 86 تا 91 مورد بررسي قرار گرفت. مطالعه غيبت ناشي از كار، براساس شاخص‌هاي نرخ زمان از دست رفته، ميزان كل موارد غيبت، ميزان موارد غيبت به علت بيماري، ميزان فركانس غيبت، ميانگين تعداد روزهاي غيبت به ازاء هر فرد و فاكتور برادفورد محاسبه شد. پس از جمع‌آوري داده‌ها، به منظور تجزيه و تحليل نتايج از نرم‌افزار SPSS نسخه 20 و آزمون‌هاي مربع كاي و آناليز واريانس و نسبت شانس استفاده شد. يافته‌ها: نرخ زمان ازدست رفته، ميزان كل موارد غيبت، ميزان موارد غيبت به علت بيماري، مجموع كل روزهاي غيبت از كار غيرموجه و ميانگين تعداد روزهاي غيبت به ازاء هر فرد به ترتيب 0.956، 1.055، 0.726، 0.3265 و 216.41% بود. هم‌چنين فاكتور تجمعي برادفورد در سال هاي 89 ، 90 و 91 به ترتيب 86 ، 19 و 71 به دست آمد. براساس نتايج آزمون‌هاي آماري، مشخص شد كه بين عامل وقوع حادثه و غيبت (0.032 = P)، ماه وقوع و غيبت ( P=0.048)، ماهيت آسيب‌ديدگي و غيبت از كار ( P=0.016)، شيفت كاري و فاكتور برادفورد ( P=0.04)، فاكتور برادفورد و عامل حادثه ( P=0.032) و حقوق دريافتي و زمان وقوع حادثه (0.024 P=) ارتباط معني‌داري وجود داشت. نتيجه‌گيري: براساس نتايج اين مطالعه، آمار غيبت از كار در سال 91 بيشتر از سال‌هاي قبل بود كه بايستي علت‌يابي و كنترل شود. هم‌چنين مشخص شد كه موارد مختلفي مي‌تواند بر روي ميزان غيبت ناشي از كار مؤثر باشد، از جمله اين عوامل مي‌توان به سن افراد، نوبت كاري، وضعيت استخدامي افراد، نوع حادثه، ماه‌هاي سال و … اشاره كرد. با بررسي و علت‌يابي غيبت ناشي از كار، مي‌توان آمار آن را در سازمان كاهش داد و در نتيجه آن بهره‌وري و توليد را افزايش داد.