كاربرد تاريخ پژوهي محلي در تبيين پراكندگي شيوع بيماري Multiple Sclerosis در ايران (مطالعه موردي: منطقه پيربكران، تابستان 1395)

مقدمه: از اهداف مهم تاريخ پژوهي محلي پرداختن به موضوعاتي است كه با زندگي روزمره انسان‌ها در ارتباط باشد. پژوهش حاضر به تبيين پراكندگي، شيوع بيماري Multiple Sclerosis (MS) در ايران با تمركز بر منطقه پيربكران اصفهان پرداخت كه يكي از كانون‌هاي MS مي‌باشد. روش‌ها: در پژوهش حاضر سعي شد كه علاوه بر استفاده از تحقيقات كتابخانه‌اي به روش ميداني و با تكنيك تاريخ شفاهي با نمونه آماري، با 25 نفر از بيماران مبتلا به MS مصاحبه شود و شرح حال آن‌ها قبل از مبتلا شدن به بيماري مورد بررسي قرار گيرد تا مشخص شود كدام يك از عوامل احتمالي باعث بروز و ظهور MS در افراد مختلف شده است. سؤال اصلي اين بود كه آيا شيوع MS در تمام نقاط ايران پراكندگي يكسان دارد؟ با اين فرضيه كه MS در برخي نواحي و در نژادهايي كه مستعد هستند، شيوع بيشتري دارد. يافته‌ها: نتايج تحقيقات ميداني در منطقه پيربكران نشان داد كه اولين بيمار MS مربوط به 45 سال پيش است كه متقارن با فعاليت‌هاي انساني در جهت تغيير محيط زيست از يك منطقه كشاورزي به يك منطقه صنعتي مي‌باشد. بنابراين، با توجه به اين كه در بين افراد مهاجر فرد مبتلا به MS شناسايي نشد، مي‌توان نتيجه‌گيري نمود كه اهالي منطقه پيربكران از نظر ژنتيكي مستعد بيماري هستند. نتيجه‌گيري: عوامل مؤثر بر بروز بيماري MS چند وجهي مي‌باشد. بر اساس نتايج پژوهش، افرادي كه از نظر ژنتيكي مستعد ابتلا به MS مي‌باشند، با مهاجرت به مناطق با خطر كم، مي‌توانند از مبتلا شدن به اين بيماري جلوگيري نمايند.