تأثير تأمين مالي دولت بر حسابداري نسلي

مقدمه: كشورهاي در حال توسعه به منظور پيشرفت در عرصه‌هاي مختلف اقتصادي نياز به منابع مالي فراوان دارند و از روش‌هاي گوناگوني براي تأمين آن استفاده مي‌كنند. از اين رو، مبحث تأمين مالي به ويژه در كشورهاي در حال توسعه از اهميت دو چندان برخوردار است. بر اين اساس در اين پژوهش به بررسي تأثير تأمين مالي دولت بر حسابداري نسلي پرداخته مي‌شود. روش پژوهش: اين پژوهش از لحاظ هدف كاربردي و از نظر ماهيت و روش از نوع توصيفي همبستگي است. داده‌هاي اين پژوهش از گزارشهاي تحولات اقتصادي بانك مركزي و سالنامههاي آماري مركز آمار ايران در بازه زماني 13921376 جمع‌آوري شده است. فرضيههاي پژوهش با استفاده از روش گشتاور تعميم‌يافته آزمون شد. يافته‌ها: نتايج پژوهش حاكي از آن است كه درآمد حاصل از مالكيت دولت، درآمد حاصل از خدمات و فروش كالا، درآمد حاصل از جرايم و خسارات، درآمدهاي مالياتي، واگذاري داراييهاي سرمايهاي، واگذاري دارايي‌هاي مالي، فروش ارز و استقراض دولت از بانك‌هاي خارجي بر حسابداري نسلي اثر قابلملاحظه‌اي دارد اما رابطه معني‌داري بين درآمدهاي متفرقه دولت و استقراض از نظام بانكي داخلي با حسابداري نسلي مشاهده نشد. نتيجه‌گيري: به منظور ايجاد تعادل نسلي، دولت بايد كاهش يا افزايش هر كدام از اقلام بودجه سالانه را بر اساس نظام حسابداري نسلي تعيين كند. براي اين منظور دولتها مي‌توانند براي ايجاد تعادل نسلي از منابع تأمين مالي مختلف (درآمد حاصل از مالكيت دولت، درآمد حاصل از خدمات و فروش كالا، درآمد حاصل از جرايم و خسارات، درآمدهاي مالياتي، واگذاري داراييهاي سرمايهاي، واگذاري داراييهاي مالي، فروش ارز و استقراض دولت از بانك‌هاي خارجي) به استثناي درآمدهاي متفرقه و استقراض از نظام بانكي داخلي استفاده كنند.