بررسي رابطه متقابل بين ميزان افشاي شاخص‌هاي گزارشگري پايداري شركتي و كيفيت سود

مقدمه: از آن جا كه در ايران هيچ گونه مقررات اجباري براي افشاي شاخص‌هاي گزارشگري پايداري وجود ندارد، سطح افشاي اين شاخص ها در شركت هاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران بسيار پايين است. با توجه به اهميت مبحث گزارشگري پايداري در قرن حاضر، هدف اين پژوهش بررسي رابطه متقابل بين ميزان افشاي شاخص‌هاي گزارشگري پايداري شركتي و كيفيت سود است. روش پژوهش: اين پژوهش از لحاظ هدف، كاربردي و از نظر روش، توصيفيهمبستگي است. جامعه آماري آن شامل كليه شركت هاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازه زماني 1396-1391 است كه پس از اعمال شرايط و محدوديت هاي پژوهش نمونه اي به تعداد 92 شركت انتخاب شد. فرضيه پژوهش با استفاده از معادلات هم‌زمان به روش رگرسيون حداقل مربعات دو مرحله اي آزمون شده است. يافته‌ها: نتايج حاصل از آزمون فرضيه پژوهش نشان مي‌دهد كه رابطه متقابل و معني‌داري بين ميزان افشاي شاخص‌هاي گزارشگري پايداري شركتي و كيفيت سود وجود دارد. نتيجه‌گيري: ميزان افشاي شاخص‌هاي گزارشگري پايداري رابطه مثبت و معني‌داري با كيفيت سود دارد و شركت‌هاي با كيفيت سود بالاتر، بيشتر به سمت رويكرد افشاي شاخص هاي پايداري روي آورده اند. بنابراين، سرمايه‌گذاران، اعتباردهندگان و ساير استفاده‌كنندگان از صورت‌هاي مالي براي تصميم گيري بر اساس كيفيت سود شركت‌ها افزون بر معيارهاي مؤثر به‌دست آمده در ساير پژوهش ها بايد شاخص هاي پايداري افشا شده به وسيله شركت ها را نيز مدنظر قرار دهند.