مطالعه ديدگاه و تجربه باليني كادر درماني شهرستان خوي نسبت به بسترهاي لازم حضور همراه در زمان احياء

پيش زمينه و هدف: اعضاي مراقبين بهداشتي و درماني بي وقفه درحال تلاش و كوشش به منظور ارائه مراقبت هاي كل نگر استاندارد با حداكثر كارآيي همگام با پيشرفت علوم و فنّاوري، تغيير در سبك زندگي و افزايش هزينه هاي درماني به بيماران و اعضاي خانواده آنان مي باشند. در اين راستا اعضاء خانواده نقش مهمي در سلامت و تندرستي بيماران داشته و شركت آن ها در برنامه مراقبتي يك جزء لاينفك در فرآيند بهبودي محسوب مي شود. براي اكثريت افراد جامعه، اتاق احيا آخرين فرصت براي ديدن، صحبت كردن و تماس با عزيز خود مي باشد. محروم كردن خانواده از ديدن بيمار خود در مراحل آخر زندگي و در شرايط حياتي برخلاف فلسفه پرستاري است، لذا با توجه به اهميت موضوع و بررسي وضعيت موجود، مطالعه اي با هدف بررسي ديدگاه و تجربه باليني كادر درماني شهرستان خوي نسبت به بسترهاي لازم حضور همراه در زمان احياء سال 92-1391 انجام شد. مواد و روش كار: اين پژوهش يك مطالعه توصيفي و تحليلي است كه به منظور بررسي ديدگاه و تجربه باليني136 نفر كادر درماني نسبت به حضور همراه در عمليات احياء در بيمارستان هاي دولتي شهرستان خوي صورت گرفت. پژوهشگر از طريق پرسشنامه خودساخته و از بين كادر درماني با سابقه6 ماه را به طور اتفاقي از ميان بخش ها و شيفت هاي مختلف انتخاب نموده است. پس از گردآوري داده هاي مربوط به حضور اعضاي خانواده در عمليات احياء، از آزمون هاي توصيفي و استنباطي توسط نسخه 16 نرم افزار SPSS استفاده شد. يافته ها: در اين مطالعه 45/3 درصد شركت كنندگان با فراهم كردن شرايط براي حضور فردي از اعضاء خانواده بيمار در عمليات احياء مخالف و 44/7 درصد موافق بوده اند. از ديدگاه كادر درماني در ارتباط با منافع حضور همراه،60 درصد موافق پيشگيري از توسعه باورهاي اشتباه و تصورات غلط در مورد فرآيند احياء و كمترين آن با 33/1 درصد مربوط به افزايش سطح دانش اعضا خانواده بيمار از عملكرد اعضاي تيم احياء مي باشد. همچنين نتايج نشان داد كه بين سه گروه كادر درماني پرستاران، پزشكان و متخصصين و تكنيسين هاي بيهوشي اختلاف معني دار (0/007= P ) آماري وجود دارد. بحث و نتيجه گيري: نتايج اين پژوهش نشان داد، اكثريت كادر درماني هر دو بيمارستان دولتي شهرستان خوي موافق به داشتن كاركنان درماني آموزش ديده و مجرب آشنا به مهارت هاي ارتباطي در طول احياء بوده و تصميم گيري در مورد اجازه حضور همراه سليقه اي بوده چراكه فقط در حدود 5/3 درصد كادر درماني هر دو بيمارستان از وجود دستورالعمل مكتوب در خصوص اجازه حضور همراه اطلاع داشتند.