عنوان مقاله :
تأثير دانه شنبليله بر شدت ديسمنوره اوليه
پديد آورندگان :
يونسي ، سيما دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي تهران - دانشكده پرستاري و مامايي , اميرعلي اكبري ، صديقه دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي تهران - دانشكده پرستاري و مامايي , نمازي ، معصومه دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي تهران - دانشكده پرستاري و مامايي , اسماعيلي ، سميه دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي تهران - دانشكده طب سنتي - گروه فارماكوگنوزي , علوي مجد ، حميد دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي تهران - دانشكده پيراپزشكي
كليدواژه :
شنبليله , ديسمنوره , طب مكمل
چكيده فارسي :
پيش زمينه و هدف: با توجه به شيوع بالاي ديسمنوره اوليه و پيامدهاي نامطلوب آن بر كيفيت زندگي و نيز شواهدي دال بر خاصيت شنبليله به عنوان گياه دارويي ضدالتهاب و ضد درد، اين مطالعه به منظور تعيين تأثير كپسول دانه شنبليله بر شدت ديسمنوره اوليه انجام گرفت. مواد و روش ها: اين مطالعه از نوع كارآزمايي باليني دو سوكور با 101 نفر از دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي انجام شد. نمونه ها ازنظر شدت ديسمنوره مشابه سازي شده و سپس به صورت تصادفي در دو گروه 50 و 51 نفري قرار گرفتند. كپسول دانه شنبليله حاوي 900 ميلي گرم پودر دانه روزي سه بار و هر بار 2 الي 3 عدد طي سه روز اول قاعدگي و در طي دو سيكل تجويز گرديد. به افراد گروه كنترل، كپسول هايي مشابه با همان دستورالعمل و حاوي نشاسته تجويز شد . شدت درد بر اساس معيار آنالوگ بينايي 0 تا 10 سانتي متر و علائم سيستميك با استفاده از سيستم معيار چندبعدي گفتاري قبل از مطالعه و در طي دو سيكل متوالي سنجيده شد. داده ها با شاخص هاي ميانگين و انحراف معيار و تست هاي من ويتني، فريدمن و ويلكاكسون مورد تجزيه وتحليل قرار گرفت. يافته ها: قبل از مداخله ازنظر شدت درد بين دو گروه اختلاف وجود نداشت. در سيكل اول و دوم بعد از مداخله آزمون من ويتني بين دو گروه اختلاف معني داري را نشان داد ( p 0/05 ). اختلاف ميانگين شدت درد در گروه دانه شنبليله قبل از مداخله و سيكل اول و دوم بعد از مداخله در آزمون فريد من معني دار بود ( P 0/001). طول مدت درد بين دو سيكل در گروه دارونما به لحاظ آماري معني دار نبود، اما در گروه دانه شنبليله طول مدت درد بين دو سيكل به لحاظ آماري كاهش معني داري داشت ( P 0/001 ). علائم سيستميك همراه با ديسمنوره در گروه دانه شنبليله كاهش معني داري داشت ( p 0/05 ) ولي فقط شدت بي حالي در گروه دارونما كاهش نشان داد (P=0/01 ). در طول پژوهش هيچ عارضه جانبي در گروه ها گزارش نشد. بحث و نتيجه گيري: با توجه به نتايج بررسي حاضر به نظر مي رسد شنبليله مي تواند باعث كاهش شدت ديسمنوره شود. انجام مطالعات بيشتر در اين زمينه پيشنهاد مي شود تا در صورت دستيابي به نتايج مشابه از اين گياه بتوان در كاهش ديسمنوره استفاده نمود.
عنوان نشريه :
مجله دانشكده پرستاري و مامايي اروميه
عنوان نشريه :
مجله دانشكده پرستاري و مامايي اروميه