نقش پيش‌بين خودكارامدي، خوش‌بيني و خصوصيات جمعيتي در كيفيت زندگي مرتبط با ناباروري

پيش زمينه و هدف: واكنش هاي منفي زيادي به ناباروري وجود دارد كه بر بهزيستي، رضايت از زندگي و كيفيت زندگي كلي فرد نابارور مؤثر است. عوامل متعددي داراي نقش تعيين كننده در كيفيت زندگي مرتبط با ناباروري هستند. بررسي نقش پيش بين خودكارامدي، خوش بيني و خصوصيات جمعيتي در كيفيت زندگي مرتبط با ناباروري هدف مطالعه حاضر بود. مواد و روش ها: در اين مطالعه توصيفي مقطعي، از ميان زنان نابارور مراجعه كننده به مركز درمان ناباروري ابن سينا (تهران)، 221 فرد به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. داده ها با استفاده از ابزار كيفيت زندگي باروري (FertiQoL)، مقياس خودكارامدي ناباروري ( ISE)، آزمون تجديدنظر شده جهت گيري به زندگي (LOTR) و پرسشنامه جمعيت شناختي جمع آوري و با تحليل رگرسيون چندگانه به روش گام به گام با نرم افزار SPSS19 تحليل شد. يافته ها: ميانگين سني شركت كنندگان 67 / 31 بود. خوش بيني، خودكارامدي مرتبط با ناباروري و وضعيت اجتماعي اقتصادي داراي نقش مثبت معناداري در پيش بيني كيفيت زندگي مرتبط با ناباروري بودند (0/001 P) . سن و سطح تحصيلات كيفيت زندگي مرتبط با ناباروري در زنان نابارور را به طور معناداري پيش بيني نكردند (05 / 0 P). بحث و نتيجه گيري: جهت گيري مثبت به زندگي از طريق خوش بيني، خودكارامدي بالا در كنترل پيامدهاي ناباروري و وضعيت اجتماعي اقتصادي بالاتر با كيفيت زندگي مطلوب تري در زنان نابارور همراه هستند. توجه به اين عوامل در برنامه ريزي و اجراي مداخلات متناسب شده در بهبود كيفيت زندگي مرتبط با ناباروري زنان سودمند است.