شدت تنش‌زايي عوامل استرس‌زاي مرتبط با عمليات اورژانس در تكنسين‌هاي فوريت‌هاي پزشكي استان آذربايجان شرقي

پيش زمينه و هدف: يكي از راهكارهاي مهم جهت كاهش استرس محل كار شناسايي شدت تنش زايي عوامل استرس زاي مختلف است. در زمينه شدت استرس زايي عوامل مختلف شغلي براي پرسنل فوريت هاي پزشكي اطلاعات اندكي در ايران در دسترس است. لذا هدف اين مطالعه بررسي ميزان شدت عوامل تنش زاي عمليات اورژانس در بين تكنسين هاي فوريت هاي پزشكي مي باشد. مواد و روش ها: در اين مطالعه توصيفي -همبستگي 247 تكنسين شاغل در تمامي پايگاه هاي اورژانس مركز مديريت حوادث و فوريت هاي پزشكي استان آذربايجان شرقي شركت نمودند. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه اي كه داراي دو بخش بررسي مشخصات فردي اجتماعي و شغلي و پرسشنامه بررسي شدت استرس زايي استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماري SPSS و آمار توصيفي و استنباطي مورد تجزيه وتحليل قرار گرفت. يافته ها: به طوركلي نمره ميانگين شدت تنش زايي عوامل در بين پرسنل موردبررسي بالاتر از متوسط (3 از 5) بود. مهم ترين عوامل استرس زا؛ تماس با بيماران عفوني، مرگ بيماران پس از تلاش بسيار زياد، خرابي يا تصادف با آمبولانس، تأخير در رسيدن به محل و رانندگي با سرعت بالا بوده و كم اهميت ترين آن ها، برخورد با همكاران اورژانس پيش بيمارستاني و بيمارستان، گزارش شد. در اين پژوهش بين ميزان تنش با سطح تحصيلات و وضعيت استخدامي پرسنل ارتباط معني داري وجود داشت و ارتباط معني داري بين شدت تنش با تعداد مأموريت و تجربه كاري نشان داده شد.