پديد آورندگان :
بابادي ، فاطمه دانشگاه علوم پزشكي جندي شاپور اهواز - دانشكده دندانپزشكي - گروه آموزشي بيماريهاي دهان و فك و صورت , محمدتقوايي ، نرگس دانشگاه علوم پزشكي جندي شاپور اهواز - دانشكده پيراپزشكي - گروه آموزشي علوم آزمايشگاهي , دلنواز ، شهلا دانشگاه علوم پزشكي جندي شاپور اهواز - دانشكده پيراپزشكي - گروه آموزشي علوم آزمايشگاهي
چكيده فارسي :
زمينه و هدف: با توجه به نقش PH بزاق و ظرفيت بافري در پيشگيري از پوسيدگي دندان, اين مطالعه بمنظور مقايسه اثر دهانشويه جفتكس با پرسيكا بر ميزان PH و ظرفيت بافري بزاق انجام شده است. روش بررسي: اين مطالعه كارآزمايي باليني, بر روي دو گروه 20 نفره انجام گرفته است. به Aگروه دهانشويه پرسيكا و به گروه B دهانشويه جفتكس داده شد. در دقايق5, 10, 15, 20 و 30 بعد ازاستفاده از دهانشويه ها, مجددا نمونه بزاق جمع آوري و ميزان PH و درجه ظرفيت بافري نمونه ها اندازه گيري شد. پس از 72 ساعت دوره Washout به هر دو گروه , به گروهA جفتكس و به گروه B پرسيكا داده شد و نمونه ها ي بزاق در دقايق گفته شده مجددا جمع آوري و ميزان PH و درجه ظرفيت بافريشان تعيين گرديد. نتايج با آزمون اندازه هاي تكراري آناليز شدند. يافته ها: در اين مطالعه ميانگين PH بزاق در زمان هاي قبل و بعد از 5, 10, 15, 20 و 30 دقيقه به ترتيب 7.05, 6.78, 6.76, 6.74, 6.65, 6.82 و دهانشويه جفتكس به ترتيب 6.99, 7.30, 6.69, 6.66, 6.67, 6.99 بوده است و اختلاف PH بين 5 دقيقه اول بعد و قبل از مصرف دهانشويه هاي پرسيكا و جفتكس بطور چشمگيري متفاوت و معني دار بود (0.05 P). نتايج مطالعه تاثيري در افزايش ظرفيت بافري بزاق در دو گروه را نشان نداد . نتيجه گيري : استفاده از جفتكس بعنوان يك دهانشويه گياهي در پيشگيري ازپوسيدگي دندان, موثر ميباشد و در افراد با ريسك پوسيدگي بالا توصيه ميشود.
