مقايسه نتايج حاصل از ديلاتاسيون وريدي بوسيله ي بالون، قبل از آناستوموز، با روش معمول جهت تعبيه ي فيستول شرياني – وريدي در بيماران نارسايي كليوي مزمن

زمينه و هدف: نارسائي فيستول هاي شرياني وريدي در بيماران دياليزي عمدتا در اثر تنگي مسير وريدي آنهاست. روش معمول براي پيشگيري از تنگي و كاهش فلوي فيستول ها استفاده از ديلاتاسيون هيدروستاتيك است. هدف اصلي از اين مطالعه بررسي تاثير مناسب بودن ديلاتاسيون وريدي با بالون (PBA) نسبت به ديلاتاسيون هيدرواستاتيك (HD) در جهت تعبيه فيستول مناسب براي دياليز مي باشد نتايج: تفاوتي در ريسك فاكتورها ميان دو گروه وجود نداشت. نارسايي فيستول در گروه PBA وجود نداشت و در اين گروه تمامي فيستول ها قابل كاركرد بودند. ميزان مداخله مجدد در PBA نسبت به HD به ترتيب 5 به 42 درصد به صورت معنادار بود. ميانگين مدت زمان بلوغ در HD 53 روز و در PBA 31 روز بود كه تفاوت معنادار بود. نتيجه گيري: انجام بالون آنژيوپلاستي اوليه PBA پيش از ايجاد يك AVF براي همودياليز به عنوان يك روش بي خطر امكان پذير است. و عوارض ناشي از آن نسبت به روش استاندارد اتساع هيدرواستاتيك HD بطور چشگيري كمتر است.