اثربخشي درمان فراتشخيصي مبتني بر افكار تكرار شونده ي منفي بر الكسي تايميا و تنظيم هيجاني در بيماران مبتلا به حملات شبه صرع

هدف پژوهش حاضر تعيين اثربخشي درمان فراتشخيصي مبتني بر افكار تكرار شونده ي منفي بر الكسي تايميا و تنظيم هيجاني در بيماران مبتلا به تشنجات غير صرعي روان زاد مي باشد. روش بررسي: در اين پژوهش از طرح تجربي تك موردي با خط پايه چندگانه ناهمزمان استفاده گرديده است. كارآيي درمان فراتشخيصي مبتني بر افكار تكرار شونده ي منفي، طي سه مرحله مداخله شامل بررسي خط پايه، مرحله ي درمان و پيگيري، مورد ارزيابي قرار گرفت. سه بيمار به روش نمونه گيري هدفمند انتخاب و وارد پژوهش شده و از پرسش نامه ي الكسي تايميا تورنتو و تنظيم هيجان بركينگ استفاده گرديد. جهت تحليل داده ها، روش شاخص تغيير پايا، درصد بهبودي و ترسيم ديداري مورد استفاده قرار گرفت. ﯾﺎﻓﺘﻪﻫﺎ: شاخص تغيير پايا براي متغير الكسي تايميا در بيمار اول تا سوم به ترتيب 4.46، 4.08 و 4.46 مي باشد. با توجه به (RCI 1.96)، شاخص تغيير پايا معني دار بوده و تغييرات تصادفي نبوده است. همچنين درصد هاي بهبودي به ترتيب براي بيمار اول تا سوم %53، %47 و %57 مي باشد كه بيانگر موفقيت درماني در بيمار اول و سوم و موفقيت نسبي در بيمار دوم مي باشد. در متغير تنظيم هيجاني شاخص تغيير پايا در هر سه بيمار 2.02 مي باشد كه با توجه به (RCI 1.96) تغييرات به صورت معني دار بوده است. درصد بهبودي تنظيم هيجاني در اين سه بيمار به ترتيب %75، 72% و %57 مي باشد كه در دامنه ي بهبودي و موفقيت درمان قرار دارد.