مقايسۀ شاخص‌هاي تن‌‌سنجي و عوامل شيوۀ زندگي بين دانشجويان سالم و مبتلا به سندرم پيش از قاعدگي

زمينه و هدف: تناسب اندام در پيش گيريِ بسياري از بيماري هاي مزمن اهميت به سزايي دارد. سندرم پيش از قاعدگي (PMS) از اختلالاتي است كه زنان بسياري را در سنين باروري درگير مي كند. در مطالعۀ حاضر تلاش گرديد كه شاخص هاي تن سنجي و تعدادي از عوامل شيوۀ زندگي در دانشجويان داراي علايم PMS با دانشجويان سالم مقايسه گردد. روش بررسي: 86 دانشجوي دانشگاه علوم پزشكي جندي شاپور اهواز در مطالعۀ حاضر شركت نمودند، PMS با كمك معيار تشخيصي كالج زنان و زايمان آمريكا تعيين شد و بر اين اساس دختران به دو گروه داراي علايم PMS و سالم طبقه بندي شدند. اطلاعات عمومي، فعاليت بدني و دريافت گروه هاي مختلف غذايي با كمك پرسشنامه هاي مربوطه تعيين و شاخص هاي آنتروپومتريك در هر دو گروه اندازه گيري شد. داده ها با كمك نرم افزار SPSS ويرايش 17 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها: در دانشجويان داراي علايم PMS ديده شد كه به طور معنا داري اقوام درجۀ اول آنها نيز از PMS رنج مي بردند. وزن و دور باسن دانشجويان داراي علايم PMS به طور معناداري از دانشجويان سالم كمتر بود (به ترتيب 041/0P= و 022/0P=). با بررسي تمامي شركت كنندگان، ارتباط منفي معنا داري بين نسبت دور كمر به باسن و طول دورۀ قاعدگي مشاهده شد (002/0P=، 33/0 r= ).  نتيجه گيري: كم وزني و اضافه وزن هر دو از عوامل تأثيرگذار بر سلامت عمومي مي باشند، بنابراين نظر به يافته ها، حفظ وزن مناسب و تناسب اندام براي كاهش علايم PMS توصيه مي گردد.