مقايسۀ اثربخشي آموزش تكنيك‌هاي شناختيرفتاري و آموزش طرحواره محور بر تعديل علايم تروماي ثانويه در همسران جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از آسيب

زمينه وهدف: وضعيت رواني و جسماني جانبازان مبتلا به PTSD ممكن است بر سلامت روان همسران آنان اثر بگذارد. تروماي ثانويه يك سندرم شايع در همسران جانبازان به ويژه جانبازان مبتلا به PTSD است و درمان و پيشگيري از آن مي تواند به بهبود وضعيت همسران و خانواده آنان كمك كند. هدف از اين پژوهش مقايسۀ آموزش تكنيك هاي شناختي_رفتاري و آموزش طرحواره محور بر تعديل علايم تروماي ثانويه در همسران جانبازان مبتلا به  PTSD بود. روش بررسي: پژوهش حاضر يك كارآزمايي باليني از نوع پيش آزمون_ پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعۀ آماري پژوهش شامل همسران جانبازان مبتلا به PTSD  مراجعه كننده به بيمارستان روان پزشكي صدر تهران بود. براي انتخاب نمونه ابتدا غربالگري صورت گرفت و همسراني كه نمرۀ بالايي (حداقل 38) در تروماي ثانونه داشتند، انتخاب شدند و سپس به تصادف در دو گروه آزمايش و يك گروه كنترل جايگزين شدند (در هر گروه 11 نفر). در اين پژوهش از پرسشنامه تروماي ثانويه (STSS) استفاده شد. داده ها با روش آماري مانكووا (MANCOVA) مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها: نتايج نشان داد كه هر دو روش آموزش طرحواره محور و آموزش تكنيك هاي شناختي رفتاري منجر به كاهش علايم تروماي ثانويه و مؤلفه هاي آن (مزاحمت، اجتناب و برانگيختگي) در همسران جانبازان مبتلا به PTSD شده اند (05/0 gt;P) و هر دو روش در كاهش علايم تروماي اثربخش هستند. نتيجه گيري: با توجه به نتايج به دست آمده از اين پژوهش، دو روش آموزش راهبردهاي شناختي_رفتاري، و آموزش متمركز بر طرحواره موجب تعديل علايم تروماي ثانويه و مؤلفه هاي آن (برانگيختگي، مزاحمت و اجتناب) مي شوند و استفاده از هر دو روش به روان شناسان و درمانگران توصيه مي شود.